Κεραυνός κι αστραπή.....

…."Ξάφνου στ’ ανήξερο καλοκαίρι"⁽¹⁾….. στην παραλία του Νέου Πύργου.

  Κεραυνός που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να αποτυπώσω και αρκετά μετά το πάτημα του κλείστρου, έκπληκτος διαπίστωσα ότι τα είχα καταφέρει. Όσο για την αγαπημένη μου μαντινάδα...

"Μια αστραπή ειν' η ζωή και στ' άναμμα που κάνει  

ότι προλάβει ο άνθρωπος... τα υπόλοιπα τα χάνει"

εκείνο το απόγευμα καθισμένος στην αμμουδιά κατάλαβα κάτι λίγο διαφορετικό στο πνεύμα του κρητικού δίστιχου. Οι κεραυνοί και οι αστραπές που “κεντούσαν” τις ακτές της Φθιώτιδας ....είναι η ζωή....είναι οι στιγμές της, τα απειροελάχιστα κομματάκια χαράς φωτός και χρώματος. Mετά από πολλά χρόνια στη πλάτη έχω καταλάβει ότι  υπάρχουν πολλές τέτοιες στιγμές και πρέπει να γευόμαστε όσες γίνεται περισσότερες, και στο τέλος αυτού του ταξιδιού το άθροισμα τους θα σε έχει καθορίσει σαν άνθρωπο. Λοιπόν τέτοιες σκέψεις έκανα καθώς κεραυνοί και αστραπές πλησίαζαν πια τη βόρεια άκρη του Νεγρεπόντε, λίγες τέτοιες στιγμές κατάφερα να βάλω στο κάδρο και πολλές περισσότερες για να γεμίσω το “σακουλάκι” μου  που έχω βαθειά μέσα στην ψυχή μου .....κάτι για το μεγάλο δρόμο της Ζωής

⁽¹⁾ Στίχοι:  Δημήτρης Φασουλάς από το τραγούδι "Κεραυνός κι Αστραπή" με μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου και ερμηνεία του Παντελή Θαλασσινού