Ματιά (Καταρράκτες Βασιλικού)

  Ένας περιπατητής – Συλλέκτης Στιγμών οφείλει πάντα όπου κι αν βρίσκεται να στρέφει την ματιά του ολόγυρα. Να γυρεύει Στιγμές στις ρωγμές του χρόνου. Στιγμές ενός τοπίου,  που θα απολαύσει αμέσως ή ακόμα, αν είναι τυχερός και επίμονος, σε ένα άλλο άνοιγμα του χρόνου να φτάσει στον χώρο που μια επίμονη ματιά τον δελέασε να βρεθεί.

  Κάπως έτσι ξεκίνησε άλλη μια αναζήτηση, από μια ματιά στην γέφυρα της Εγνατίας Οδού μετά το κόμβο Βασιλικού, καθώς αυτή έστρεψε προς τους πρόποδες του Ψηλού Βουνού της Ψάκας. Εκεί που όταν ο χρόνος έφερνε βροχές σχηματιζόταν λευκές γλώσσες ροής.

  Σε αυτούς τους καταρράκτες στεκόταν η ματιά τον ελάχιστο χρόνο που χρειαζόταν να διασχίσει κάποιος την γέφυρα , για λίγα δευτερόλεπτα η ψυχή με άρμα αυτή τη ματιά έφτανε ως εκεί πάνω, περιφερόταν στους καταρράκτες. Και από αυτή την ίδια ματιά πήγαζε το σκίρτημα στην καρδιά του περιπατητή, η λαχτάρα να μετουσιώσει αυτό που η ψυχή έπλασε με αίσθημα, σε αισθήσεις. Να βρεθεί εκεί, να νιώσει, να δει, να ακούσει, να γευτεί.

  Χρειάζεται όμως πάντα να δαμάσεις ένα απειροελάχιστό κομμάτι του  αρμοστή των πάντων Χρόνου. Βρήκα λοιπόν μια την χαραμάδα του και την τιθάσευσα. Τη χρονική περίοδο  για να στηθεί το σκηνικό του χώρου. Μια εποχή με αρκετές βροχές για να γεμίσουν τις αρτηρίες που έτρεφαν αυτούς τους καταρράκτες, τον πόθο της ματιά μου.

  Ξεκίνησα λοιπόν …το σάκο μου στον ώμο και την προέκταση των ματιών και της ψυχής στο χέρι… (βλέπε φωτογραφική μηχανή). Μονοπάτι δεν συνάντησα και μοναδικό μπούσουλα είχα το δυνατό κελάρυσμα  μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω. Και όταν η πορεία από τις λάσπες και την βλάστηση δυσκόλεψε,  αυτό το κελάρυσμα μου έδειξε τον δρόμο. Με προέτρεψε να πάρω την ατραπό του, να μπω μέσα στο ρέμα του, να νιώσω στα πόδια μου τους γοργούς  χτύπους της καρδιάς μου να συντονίζονται με τον ρυθμό της ροής του. Αντάμα σκαρφαλώσαμε και βρεθήκαμε εκεί πάνω στους καταρράκτες του.. στην άκρη της ματιάς που μετουσιώθηκε σε υπέροχες, μοναδικές Στιγμές. 

Η Διαδρομή.....στον χάρτη με αφετηρία στον  το δρόμο προς το Καρτέρι. Κατάβαση δεξιά στην τσιμεντένια γέφυρα απορροής υδάτων και διασχίζοντας ένα ρέμα η πορεία μας φέρνει μέσα από το παλαιό εργοτάξιο της Εναντίας οδού. Περνώντας κάτω από την γέφυρα ακολουθούμε το ρέμα όπου θα μας φέρει στο σημείο που βρισκονται οι καταρράκτες.  Πρόκειται για δύο καταρράκτες σε διαφορετικά επίπεδα το ένα πάνω από το άλλο, με ύψος ο καθένας περίπου 8-10 μ. Επειδη το ρέμα είναι εποχικό θα πρέπει να επιλέγεται χρονική περίοδο μετά από παρατεταμένες βροχοπτώσεις. Η προσέγγιση ενδεχομένως να γίνεται μέσω Βασιλικού και Νουνεσάτιου αλλά με πιθανή δυσκολία στην κατάβαση.

 ..στην άκρη της ματιάς ενός Συλλέκτη Στιγμών