Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Πάντερμος




  Αυτά τα χρόνια που περιπλανιέμαι, περίεργα πως, αλλά έχω αποκτήσει κάποιους συντρόφους!! Αναφέρομαι στα Ξωτικά, τις Νύμφες, τις Νεράιδες που με «περιτριγυρίζουν». Ο λογισμός σας πάει, ότι αρχίζω να μετατρέπομαι σε αλαφροΐσκιωτο.  Δεν νομίζω να έχω αποκτήσει τέτοιες ικανότητες απλώς η παρουσία αυτών των πλασμάτων έχει να κάνει περισσότερο με τους τόπους που επισκέπτομαι. Άλλωστε τέτοια πλάσματα ο σοφός λαός στο βάθος των αιώνων διάλεγε να τοποθετεί σε όμορφους ονειρεμένους τόπους αποδίδοντας στην περιοχή την μαγεία που της αρμόζει.
  Λοιπόν χαράζοντας την ρότα μου νοτιοδυτικά έβαλα για προορισμό την περιοχή του Πάντερμου. Νόμιζα αρχικά ότι αυτός ο πρώτος πλους για φέτος θα ήταν απλά μια δοκιμή του σκαριού για τους καλοκαιρινούς μου Νόστους…. Αυτό που θα πρέπει όμως να ξέρει ένας ναυτικός που σέβεται τον εαυτό του είναι ότι ποτέ ένα ξάνοιγμα στην απεραντοσύνη της θάλασσας δεν είναι κάτι το απλό…. και έτσι λίγες ώρες πριν τον απόπλου, να σου, εμφανίστηκαν Νεράιδες στην «πλώρη» μου.

«….Την ονομασία Παντέρμο την πήρε από το ότι η περιοχή αυτή μένει πάντα έρημη. Πάντα έρημο – παντέρμο….. Εκεί λοιπόν, λένε πως κάθε βράδυ κατέβαιναν οι νεράιδες με νταούλια, βιολιά και λογιών λογιών όργανα, πίναν νερό από την πηγή, λούζονταν, χτενίζονταν και μετά στήναν χορό, εκεί δίπλα παίζοντας τα όργανα και τραγουδώντας πολύ δυνατά. Απόγιαζε, λένε, και τράνταζε όλος ο Πάντερμος από τα ξεφωνητά και τα τραγούδια….. Και λένε, πως σαν τύχαινε κανένας κείνη την ώρα σε κείνο το μέρος κι άκουγε τ’ όνομα του κι αποκρινόταν στις φωνές, του παίρναν τη μιλιά κι έμενε μουγκός σ’ όλη του τη ζωή...»
Απο το βιβλίο "Μύθοι, Θρύλοι, Παραδόσεις" του Τάσου Παπαποστόλου
Εκδόσεις Άγκυρα - Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών    (http://www.metafysiko.gr)


  Με αυτά υπόψη μου αποπλέω για άλλη μια φορά από το γνώριμο σημείο, από την παραλία του Νέου Πύργου με ώρα απάρσεως 04:00 (τελικά αποκτώ τα χούγια του αλαφροΐσκιωτου). Με συντροφεύει το ελαφρύ θρόισμα των φύλλων της μεγάλης λεύκας στην άκρη του χωριού. Πρώτες κουπιές, τα φώτα σύντομα χάνονται κάπου δεξιά στην πρύμνη και μισό μίλι πιο πέρα αγκαλιά με το σκοτάδι περνάω την Πύλη… το Πέρασμα προς τους θρύλους.  Αυτή βρίσκεται στο στενό μεταξύ της στεριάς και της Νησιώτισσας, το νησάκι με τα ερείπια στην ράχη του που παραπέμπουν μάλλον σε μεσαιωνικό κάστρο, βίγλα ή μύλο. Και πραγματικά πλέοντας τέτοια ώρα από κάτω οι σκιές αυτών των μεσαιωνικών  σμιλευμένων λίθων σε γεμίζουν με αρκετά  εφόδια μυστήριου  και θρύλων μέχρι να σε παραδώσουν στο Πάντερμο και την αγκαλιά των Νεράιδων….
  Στην υπόλοιπη διαδρομή αφήνομαι και απολαμβάνω τον έναστρο ουρανό μέχρι ένα πεφταστέρι γοργά να χαμηλώσει μαζί με το βλέμμα μου προς  το παρατηρητήριο μου την βίγλα μου για την σημερινή Αυγή. Είναι ο βράχος στην κόψη των δύο λωρίδων αμμουδιάς που σχηματίζονται μπροστα από μια λιμνοθάλασσα Εκεί αποβιβάστηκα και σαν νέος βιγλάτορας στάθηκα να παρατηρήσω στα Ανατολικά τον ερχομό του Πρώτου Ήλιου. 
  Η Ίριδα προσφέρει όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου στο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Προσφορά για την  έλευση του Ήλιου που σκιρτάει πάνω από τον Αγιόκαμπο. Είναι αυτό  το Πρώτο φώς που χαράζει μονοπάτι στο νερό για να ρθει να με συναντήσει εδώ πάνω. 
  Άλλη μια Ανατολή – Απόλαυση αλλά και πρόδρομος για ότι ακολουθήσει. Από νύμφες και νεράιδες πάω να ανταμώσω πρώτα την  Αρμυρή που περιφέρεται στα νερά της λιμνοθάλασσας και φέρει τ’  όνομα της. Περιμένει και αυτή τον ερχομό του ήλιου. Εκεί στις όχθες της στάθηκα και απόλαυσα τα γαλήνια σκοτεινά  νερά της να «ερωτοτροπούν» με τις πρωινές ακτίνες. 

 Μα γυρίζω στα καθήκοντα μου, στην Βίγλα μου, αφού  το ξημέρωμα αποκάλυψε ψαρόβαρκες να σουλατσάρουν στο κόλπο του Πάντερμου. Αυτήν την αέναη γαλήνια κίνηση τους παρατηρώ - απολαμβάνω από το πόστο και αποφασίζω να επιβιβαστώ στο σκαρί μου για μια «νηοψία» στα πλεούμενα. Θέλω να κλέψω λίγο από πρωινό φώς που λούζει τα καΐκια με τις απίστευτες εκδοχές του πορτοκαλί. Με γρήγορες κουπιές περιφέρομε σαν λαγωνικό γύρω τους προσπαθώντας να τα τοποθετήσω τις περισσότερες φορές στη αγαπημένη μου διόπτευση …προς τα κει ανάμεσα σε μένα και τον Ηλιάτορα, αφήνοντας το φώς του να φιλτράρεται πρώτα πάνω στο κατάστρωμα τους και να φτάνει στα μάτια και την ψυχή μου. 
 Ξελογιασμένος ήδη, δεν μένει παρά να αφεθώ στις Νεράιδες του  Πάντερμου να με αποτελειώσουν….   Αποβιβάζομαι στην παραλία και αρχίζω να τις αναζητώ ανάμεσα στις καλαμιές. Μα περασμένη η ώρα και μάταια περιμένω ένα χάδι τους όσο και βαθειά να πάω. Τότε είναι που συνειδητοποιώ την συνέχεια του θρύλου!! 
 Ασπάζομαι το γεγονός ότι μετά από ένα ξέφρενο πανηγύρι θα πρέπει να αποσύρθηκαν πια προς την χαράδρα, το Μεροβίγλι… αλλά το όνομα μου το ακούω και με καλούν από την μεριά…. της θάλασσας. Πιστέψτε με, αυτά τα ανήσυχα πλάσματα δεν αναπαύονται, ξαμολιούνται την ημέρα, μεταμορφώνονται σε κατάξανθες παραλίες. Παίρνουν λογιών ονόματα Άλογα, Στόμα Αρμυρής Μικρή και Μεγάλη Βίγλα, Στορέκι, Κουβούκλια, Μαύρα Λιθάρια  Από κει ακούω να μου ψιθυρίζουν, και μαγεμένος παρασύρομαι και βρίσκομαι  στην αγκάλη τους μέχρι να με παραδώσουν…. Εκστασιασμένο ….. Άφωνο…  στην όμορφη παραλία του Αγιόκαμπου. 
  Κάπου εκεί ο αλαφροΐσκιωτος ερέτης έβαλε πλώρη για την επιστροφή από ένα ακόμα «απλό» ταξίδι.  Και αν  τυχόν βρεθείτε και σεις σε τούτα τα μαγευτικά μέρη και χάσετε και σεις την λαλιά σας,  ψιθυρίστε όπως κι γω το ξόρκι που βρίσκεται στους παρακάτω στίχους

"Να ’χα νερό από τον Παντερμό
Και μήλο από το Μισίρι,
Να ’χα και γιαλτρανό κρασί
Κορίτσι από τον Άγιο."



Ονειρευτείτε .....Καλό Καλοκαίρι!!!!!

 Θα πρέπει  να ευχαριστήσω τον Γιώργο Μήτσου που με παρέπεμψε στο απόσπασμα του βιβλίου "Μύθοι, Θρύλοι, Παραδόσεις" του Τάσου Παπαποστόλου και έτσι για άλλη μια φορά ένα ακόμα ταξίδι μου ντύθηκε με μαγεία, θρύλους και μυστήριο …


Η Αυγή

 
Το πόστο, η βίγλα μου

σαν νέος βιγλάτορας στάθηκα να παρατηρήσω στα Ανατολικά τον ερχομό του Πρώτου Ήλιου.


Μικρή Βίγλα in greece


Ο Ηλιάτορας πάνω από τον Αγιόκαμπο


Οι όψεις της Αυγής



 Η Νύμφη (Λιμνοθάλασσα) Αρμυρή




Αρμυρή in greece  
 "..το παρατηρητήριο μου την βίγλα μου για την σημερινή Αυγή. Είναι ο βράχος στην κόψη των δύο λωρίδων αμμουδιάς που σχηματίζονται μπροστα από την Αρμυρή"


Νηοψία

το ξημέρωμα αποκάλυψε ψαρόβαρκες να σουλατσάρουν στο κόλπο του Πάντερμου.








Πάντερμος




Πάντερμος in greece
 


Οι Νεράιδες .....

Μικρή Βίγλα

"........αυτά τα ανήσυχα πλάσματα δεν αναπαύονται, ξαμολιούνται την ημέρα, μεταμορφώνονται σε κατάξανθες παραλίες."


Αγιόκαμπος





Αγιόκαμπος in greece

Ξεσκαρτάρισμα στον μώλο του Αγιόκαμπου

Επιστροφή

...οι Θρύλοι της Νησιώτισσας








Είναι αυτό  το Πρώτο φώς που χαράζει μονοπάτι στο νερό για να ρθει να με συναντήσει εδώ πάνω.

Η διαδρομή: http://el.wikiloc.com

5 σχόλια:

  1. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ BRAVO ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το είδα μόλις σήμερα. Μπράβο και από μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αργά και πολύ καθυστερημένα το είδα... Παρ' αύτα, όντας χρόνια απών από την πατρίδα μου την Βόρεια Εύβοια και δει τους Ωρεούς με ταξίδεψες μακρυά, όχι τόσο αποστασιακά όσο ποιοτικά. Να 'σαι καλά... Έχω ψαροτουφεκάδικες, ρηχες και βαθειές αναμνήσεις από 'κει γύρω, τόσες πολλλές, και σε ποσότητα και σε ποιότητα άπειρες, που θαρρώ σαν πεθάνω, ακόμα 'κει θα γυρνώ αιωνίως..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Γιώργο η Βόρεια Εύβοια είναι δεύτερη πατρίδα για μένα ιδιαίτερα οι αγκάλες των ακτών της αλλα και τα καταπράσινα βουνά της
      Να σαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή