Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Το Γεφύρι του Γκούμου


   Γενάρης μήνας στην αίθουσα της  Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών(1)  και απέναντι μου έχω τον Σπύρο Μαντά τον άνθρωπο  που έχει ταυτιστεί με τα πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου. Προσπαθώ να "κρατηθώ" απ τον λόγο του, ακούγοντας την ήρεμη φωνή του να "διαβώ" μαζί του τα πέτρινα γεφύρια του τόπου μου, . Κάθε του λέξη με περνά από τις  καμάρες τους τους θρύλους, της όχθες των ποταμών που ένωναν.

“...κράτησα την ζωή μου διαβαίνοντας πέτρινα Γεφύρια..”  Σπύρος Μαντάς 

  Ακολουθώ την συμβουλή του εδώ και μερικά χρόνια, μα θέλησα τώρα να κρατήσω την ζωή και αυτού του τόπου με αυτά τα πέτρινα Γεφύρια. Άλλωστε ήταν αυτά που κρατούσαν την επικοινωνία, την ζωή, μεταξύ των χωριών γεφυρώνοντας νόστους, χαρές και λύπες. Τώρα πια μπορεί  να είναι ξεχασμένα  στο "μένος" του χρόνου και την αδιαφορία όλων μας, μα με πείσμα στέκουν και είναι ακόμα μια φορά έτοιμα να γεφυρώσουν παρελθόν, παρόν και μέλλον.

 Έτσι κίνησα για το Πόποβο (Αγία Κυριακή), να ανταμώσω το γεφύρι στην είσοδο του χωρίου. Του Γκούμου το γεφύρι κρατούσε την ζωή στο Πόποβο καθώς από κει περνούσε η στράτα για να φτάσεις στο χωριό. Θέλησα κι εγώ λοιπόν να γνωρίσω αυτόν το τόπο, διαβαίνοντας πρώτα  το γεφύρι του, ακολουθώντας τα χνάρια χιλιάδων Ποποβιτών, ανάμεσα τους και ενός άλλου Σπύρου. Γιατί αν ο Σπύρος Μαντάς μου μαθαίνει τα γεφύρια, ο Σπύρος Μουσελίμης μου έμαθε την Θεσπρωτία και καθώς βρέθηκα πλάι στο γεφύρι, τα λόγια του ακολούθησα και κατέβηκα κάτω στο ρέμα. Έσκυψα και αφουγκράστηκα τους ήχους, ανάμεσα στο κελάρυσμα του νερού, το θρόισμα των δέντρων, θαρρώ πως άκουσα και γω τον ρυθμικό τον ήχο, ακριβώς όπως μου τον είχε “περιγράψει” “…στο λάκκο….ξεκάλτσωτες γυναίκες πλένουν  μ’ αλισίβια και σαργιά στρώματα, σαγίσματα, ρουτιά, σεγκούνια Ακούονται αν και τοσο αλλάργα, οι χτύποι από τα κοπανίσματα “γκουμ…γκουμ” ……” (2)  Γκουμ ..Γκουμ.. το ρέμα πήρε  όνομά του και σκυφτός ακόμα πλάι του στρέφω το βλέμμα στο γεφύρι.  Στιγμή με την στιγμή κρατώ την ματιά μου πάνω του, θέλοντας να ανταποδώσω με φως και χρώμα λίγο από αυτό που σαν διαβάτης τους απλόχερα μου δίνουν τα γεφύρια .......Ζωή.

(1): Παρακολουθήστε την διάλεξη από τον ιστότοπο του Σπύρου Μαντά: Αρχείο Γεφυριών Ηπειρώτικων εδώ
(2): Απόσπασμα απο το βιβλίο του Σπύρου Μουσελίμη  "Το Πόποβο"

















Στιγμή με την στιγμή κρατώ την ματιά μου πάνω του, θέλοντας να ανταποδώσω με φως και χρώμα λίγο από αυτό που σαν διαβάτης τους απλόχερα μου δίνουν τα γεφύρια .......Ζωή.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Τα Σύβοτα και η Μαγεύτρα…..Κίρκη!!!!




  Θα αναρωτηθείτε  πως μπλέκεται ο Οδυσσέας και οι περιπλανήσεις του με τα Σύβοτα!!! Εξηγούμε…

"Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον..."

…και θα προσπαθήσω για λίγο  να “υφάνω” Μυθό….Πραγματικότητα, Λόγο και Εικόνα.
  Στις ραψωδίες όπου αναφερόταν η συνάντηση του Οδυσσέα με γυναίκα (βλέπε Κίρκη), πίσω από τάχα μάχες, νόστο , δολοπλοκίες, εξαναγκασμούς υπήρχε…. η ΟΜΟΡΦΙΑ.
Μια θηλυκή ομορφιά σαγήνευε στο τέλος τον ήρωα και πάντα αυτός «υπέκυπτε»…γινόταν σύντροφος, εραστής και  σύζυγος. Άλλωστε τελικά ο έρωτας δεν είναι ανίκητος στην μάχη; Θηλυκή Ομορφιά …Η παραλία, Η θάλασσα, Η μέρα και Η νύχτα και στο νου σας πάντα Η αγάπη του Οδυσσέα για καθετί Θηλυκό. Να γιατί τα Σύβοτα είναι η Κίρκη η νύμφη  …η Μαγεύτρα;
Σύβοτα (ονομασία από το  συς = γουρούνι και το ρήμα βόσκω ή το ρήμα βαίνω). Αρχίζουν από το Ακρωτήρι Γουρούνι και το διπλανό Χοιρονήσι και από κει και πέρα.... μαγεύεσαι από τις πρώτες κιόλας  παραλίες. Σιγά σιγά σε ξελογιάζει το σώμα της Κίρκης που αποτελείτε από μικρά καταπράσινα νησάκια. Άγιος Νικόλας, Μαυρονόρος (Μουρτος), Μπέλλα Βράκα, Μουρτεμένο, τα κομμάτια του κορμιού της που λικνίζονται στον ρυθμό των κυμάτων του Ιονίου  …νησιά  που σε σαγηνεύουν με τις ονειρεμένες παραλίες και τα κρυστάλλινα νερά τους και ….τελικά μήπως είναι αυτά τα κομμάτια γης …οι εραστές αλλοτινών καιρών  που μεταμόρφωσε η Κίρκη ;
  Και αν ακόμα δεν έχετε πεισθεί, περπατήστε λίγο στο λιμανάκι του χωριού, στα ταβερνάκια απολαύστε τις λιχουδιές «της» και σαν έρθει το απόγιομο σταθείτε  εκεί μπροστά στην προκυμαία …..τέτοια ώρα ο πατέρας της Νύμφης Κίρκης θα σας μαγέψει με το πιο πολύχρωμο μαγικό φίλτρο. Γιατί ο Ήλιος καθώς βαδίζει προς τον θρόνο του, αποχαιρετά την κόρη του με ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα του Ιονίου.
















Όπως και να ‘χει, δήλωνα, δηλώνω και θα δηλώνω Μαγεμένος με τα Σύβοτα, Παντοτινός Εραστής της Κίρκης  όπου σαν Πολυμήχανος Κανένας με το  πλεούμενο του χρόνια τώρα  απολαμβάνει το κορμί της!!!!.