Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Καλή Χρονιά!



"Πάει ο παλιός ο χρόνος .."  δυσκολεύομαι αρκετά να καταλάβω αυτήν την έκφραση!! Κανένας χρόνος δεν φεύγει,  τον καθένα μαζί μας κουβαλούμε, έρχεται να στριμωχθεί μαζί με τους προηγούμενους, που ιδιαίτερα για την περίπτωση μου αρχίζουν σιγά σιγά να βαραίνουν ανησυχητικά στην πλάτη μου. Και για κάθε χρόνο,  μετρά το "ειδικό" βάρος, αυτό που στέκεσαι να μετρήσεις αυτές τις ώρες τις στερνές.  Να σταθμίσεις,  τις χαρές,  τους πόνους και τις  λύπες.
 Το 2015 λοιπόν  ήταν για μένα πολύ βαρύ, μέσα στις μέρες του πολλές φορές ένοιωσα πως χάνομαι,  κάπου εκεί στις αρχές του δυσκολεύτηκα να σταθώ στα πόδια μου…….μα όσα κακά να με βρήκαν  η ζυγαριά  δεν έγειρε  προς τα σταθμά της θλίψης. Αρκούσε που  έζησα  και έβαλα από την άλλη  λίγο φώς της Χαραυγής , γλυκό χάδι  Δειλινού μαζί με αέρα του Βουνού και αλμύρα του Πελάγους και όλα ανατράπηκαν.  Αυτό έκανα και φέτος και από αυτά  που έζησα με όλη την ψυχή μου παίρνω μαζί για "μαγιά"…. να πλάσω τις νέες μου Στιγμές  για το  Νέο Έτος

Καλή Χρονιά!!  


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Νοέμβρης....το Γεφύρι της Καβάλας



…αφήνοντας πίσω μου τον Άγιο Νικόλαο, την ίδια ρεματιά του Καλπακιώτικου παράλληλα ακολούθησα κι εκεί στο χωριό των Αγίων Πάντων την ανταμώνει το ρέμα  της Καβάλας. Αυτό το ρέμα θέλησαν να γεφυρώσουν με ένα όμορφο μικρό  πέτρινο γεφύρι.  Το γεφύρι της Καβάλας που στέκει εκεί από το 1783.







Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Νοέμβρης...



 Στα μέσα του Νοέμβρη είχε κολλήσει το μυαλό μου εδώ και μερικά χρόνια.  Εικόνες φθινοπώρου στριφογύριζαν στις σκέψεις μου γεμάτες με πορτοκαλί,  κόκκινες, καφέ κίτρινες αποχρώσεις. Το όνειρο κάθε θιασώτη των χρωμάτων να βρεθεί καταμεσής σε ένα τοπίο με τόσα χρώματα. Και  για μένα αυτός  ο τόπος που το αποτυπώνει είναι η Μουργκάνα και τα χωριά  της.  Τον γνώρισα πριν 4 χρόνια και από τότε κάθε Νοέμβρη το μυαλό μου ανέβαινε εκεί πάνω, νοερά σκαρφάλωνε,  περιδιάβαινε, στεκόταν και μέσα μου προσπαθούσα να αναπλάσω εικόνες . Τέτοιες εικόνες τις γεύτηκα τελικά ακριβώς 4 χρόνια μετά….. 12/11/2015 ξεκίνησα ξανά για τις Μουργκάνας τα χωριά ……
Πρώτη στάση  Άγιος Νικόλαος λίγο έξω από το χωριό ακριβώς κάτω από το δρόμο είναι η Εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο και δίπλα της μία ρεματιά αγκαλιάζουν τα πλατάνια. Η επιτομή του φθινοπώρου τοπίου που κάθε Νοέμβρη προσπαθούσα να το πλάσω στο μυαλό μου  κι εδώ το χω ολόγυρα να μ’ αγκαλιάζει….  







        



 Ι.Ν. Αγίου Νικολάου








Η επιτομή του φθινοπώρου τοπίου που κάθε Νοέμβρη προσπαθούσα να το πλάσω στο μυαλό μου  κι εδώ το χω ολόγυρα να μ’ αγκαλιάζει….