Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

.....Καλυψώ....




Οδύσσειας ....συνέχεια....

3η Ημέρα


«….Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,.….»
                                                       ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)
 

…. Πρωινό στο δίαυλο, μεταξύ Αγίου Νκολάου και Μαυρονόρους, και η Αύρα τον διαπερνάει σκορπώντας μια απαλή δροσιά στις μικρές παραλίες που  βρίσκονται αντικριστά μέσα στο στενό.
   Προετοιμασίες απόπλου χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη αφού η στάση για να απολαύσω την τρίτη Ανατολή του Νόστου μου, είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο Ανατολικά…….
….Ο Ήλιος ξεπροβάλει πίσω από τον παλιό οικισμό του Βραχώνα (αρχικό οικισμό των Συβότων) και σταματώ ακριβώς εκεί που μια «γλώσσα» από ψιλά λευκά βότσαλα, της νησίδας Μουρτεμένο, έρχονται να συναντήσουν αυτά της  νότιας ακτής του Χωριού. Υπέροχο σημείο να σταθεί ένας επισκέπτης και απολαύσει τα δροσερά νερά του Ιονίου. Ο Πολυμήχανος Κανένας, όμως σαν μαγεμένος «εραστής» της Κίρκης έχει ακριβώς τα "συμπτώματα" της μοναδικότητας. Ζηλιάρης ….και διάλεξα να βρεθώ στην Μπέλλα Βράκα, τέτοια ώρα, απολαμβάνοντας την αγνότητα της αποκλειστικότητας…..Στα  ρηχά νερά που ενώνουν στεριά και νησί αφήνω τον Ήλιο να με «αγκαλιάσει» και σ’ όλο το τοπίο να δώσει τα χρώματα που με ξετρελαίνουν…

   Μια μικρή γκρίζα πινελιά υπάρχει και δω …η οργιώδεις οικοδόμηση όλων των λόφων. στον βωμό της τουριστικής ανάπτυξης, που μάλιστα πνίγει και μερικά παραδοσιακά κτίσματα που στέκονται εκεί από τότε που ο Μούρτος (Σύβοτα) απολάμβανε την παρθένα ομορφιά ενός γραφικού παραθαλάσσιου χωριού….
Πόσο εύκολα οτιδήποτε γκρίζο  πνίγεται στην απέραντη ομορφιά …που μετά το Μουρτεμένο παίρνει ονόματα παραλιών όπως Ζάβια, Μεγάλη και Μικρή Άμμος, Μέγα Ντράφι …ξακουστές για τα κάλλη τους, και σε προετοιμάζουν να μην σου κοπεί η ανάσα αντικρίζοντας την Αγία Παρασκευή….την παραλία που αγκαλιάζει το ομώνυμο Νησάκι και το γραφικό εκκλησάκι στα νότια της ακτής, βουτηγμένο στο Πράσινο και το Γαλάζιο. Τελικά μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω γιατί σε τόσο όμορφα μέρη που συναντώ βρίσκετε και ένα ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής!!!  Η εξήγηση δεν είναι άλλη από την θεραπεία των ματιών για την οποία μνημονεύεται η Αγία.
Ο επισκέπτης σαν σταθεί δίπλα στο ξωκλήσι θα λάβει ένα ίαμα χρωμάτων απλωμένα στη θάλασσα, στο νησάκι και την παραλία, που θα τον αποτοξινώσουν από τις εικόνες της αστικής καθημερινότητας….Θαύμα!!!….    



   Ξεγλιστρώντας σιγά σιγά από τα την Μαγεία της Κίρκης…..το ανήσυχο βλέμμα του ταξιδευτή διψά για άλλες ομορφιές και έτσι κατευθύνεται προς το «χάδι» της Καλυψώς…..
Μία παρένθεση επιτρέψτε μου πριν σας εξιστορήσω τις περιπέτειες και τα «βάσανα» στο τόπο της Νύμφης αυτής. 
Θα μιλήσω πάλι για γυναικείες συνήθειες….για τα γυναικεία Μυστικά …αυτά που με σκανδαλιάρικα  χαχανίσματα σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους και δύσκολα μπορείς να τους τα αποσπάσεις. Μιλάω για τα μυστικά που έχουν η Κίρκη και η Καλυψώ, Τα Σύβοτα και η Πέρδικά….Αυτά τα μυστικά έχουν τη μορφή των μικρών πανέμορφων παραλιών μεταξύ των δύο βασιλείων Ομορφιάς. Εγώ καταφέρνω να μου αποκαλυφθούν …με μερικές κουπιές παραπάνω  …και με λίγες περισσότερες …να βρεθώ στο επίνειο της… απόλαυσης …τον Αρίλλα. Πρώτη στάση στην παραλία του με τη ξανθή αμμουδιά και το ωραίο λιμανάκι στο νότιο άκρο. Ένα απάγκιο για της ψαρόβαρκες, με έναν επιβλητικό Σταυρό να στέκεται πάνω από στον βράχο. 
Την χάρη και το όνομα αυτό του Σταυρού την έχει σε περίσσεια ο επόμενος κόλπος με την παραλία του. Σταυρολιμένας ένας κλειστός όρμος που με το ζόρι ένας  Γαρμπής (Νοτιο Δυτικός άνεμος)  μπορεί να «ενοχλήσει» την ομορφιά που βρίσκεται εκεί μέσα.
   Η αποκάλυψη του μεγαλείου της …Καλυψώς έρχεται αμέσως μετά όταν αντικρίζεις το Καραβοστάσι. Τεράστια σε μέγεθος ….και ομορφιά ακτή  και βέβαια με το κάστρο της Αρχαίας Ελίνας στο λόφο του νότιου άκρου. Εάν δεν επέμενε ο ραψωδός ότι στο νησάκι της Ωγυγίας βρισκόταν η κατοικία της Νύμφης, θα τοποθετούσα εκεί πάνω όχι την σπηλιά που φώλιασε ο έρωτάς της για τον Οδυσσέα, αλλά το Κάστρο της …  Άλλωστε αν σταθείς και κοιτάξεις την παραλία και  τα γαλαζοποίκιλα νερά του Ιονίου σίγουρα θα πεις ότι είναι αντικατοπτρισμοί του σώματος και των ματιών της Νύμφης Καλυψώς, κόρης του Θεού Ήλιου ….και Δέσποινας του Δημόκαστρου….  


Τρεις μέρες και δυο νύχτες περιπλανιέμαι και η μέχρι τώρα πορεία του Νόστου  εξελίχθηκε χωρίς εμπόδια. Τέτοιες στιγμές είναι που ο κοινός Θνητός « φουσκώνει» με σιγουριά για τα επιτεύγματα του ….αγγίζοντας όμως την λέξη….ΥΒΡΙΣ….ανέκαθεν η τάση του ανθρώπου να περιφρονεί το καθετί θεϊκό ...αλλά κυρίως τη ίδια τη Φύση, τον φτάνει σε αυτό το σημείο.
   Υβριστής έγινε ο Ερέτης αφού φεύγοντας από το Καραβοστάσι άρχισε να αναλογίζεται  την πορεία που τον έφερε μέχρι εδώ και πόσο εύκολα αντιμετώπισε τις Δυνάμεις του Ποσειδώνα ….σε τέτοιο σημείο που να καυχηθεί ότι θα μπορούσε εύκολα να τελειώσει το Νόστο του, βλέποντας τους καπνούς από τις καμινάδες, της δικής του Ιθάκης, ακόμα και εκείνο το βράδυ!!!!
   ΥΒΡΙΣ!!!!! και ο Ποσειδώνας χτυπάει την Τρίαινα του  στα νερά του Ιονίου και το πλεούμενο γίνεται έρμαιο των κυμάτων και του Μαΐστρου. Όπου υπήρχε ο θεός της Θάλασσας όμως καραδοκούσε και η προστάτιδα Αθηνά… που αναλαμβάνει χαμογελώντας να σώσει τον Κανένα της. Και δεν υπάρχει καλύτερο  «χαμόγελο» από την παραλία του Σαρακήνικου . Έτσι ο Ερέτης κατευθύνετε προς τα κει με…. κατεβασμένη την «έπαρση» του…… «μουσκεμένος» από τις «Νουθεσίες» του αδερφού του Δία………. 



…Ο «κακόμοιρος» τάχα ναυαγός «απαρηγόρητος» απολαμβάνει τα κρυστάλλινα νερά του Σαρακήνικου  και γεύεται τις λιχουδιές σ' ένα ταβερνάκι. Το Μένος όμως του Ποσειδώνα δεν λέει να κοπάσει, και επιβεβαιώνεται από τα κύματα που ανταμώνουν με τα κατάλευκα βότσαλα αλλά και από τις φυλλωσιές των ελαιόδεντρων που ο δυνατός άνεμος τους δίνει ασημοπράσινες αποχρώσεις.
 Απόγευμα πια και οι επικλήσεις και τα παρακαλετά για μπουνάτσα δεν φαίνονται να φτάνουν προς τον Ποσειδώνα …ίσως και αυτό το σφύριγμα του Μαίστρου, εμποδίζει να τα ακούσει ο θεός των Θαλασσών.  Πολύωρη αναμονή…αλλά ήρθε η ώρα να νικήσω τους φόβους μου και να πάω κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Φόβος γιατί ο συνδυασμός του Μαίστρου με το Βουβό κύμα (Shell) μπορούσε εύκολα να αναποδογυρίσει το Καγιάκ …πλάτους μόνο 57 εκατοστών!!!....
   Ανήσυχο ον ο άνθρωπος …και το πείσμα του μεγάλο. Απόφαση απόπλου και…..Καλή Στερέωσης Υλικού, Κατάσταση Στεγανότητας Ζευς (…η δουλεία μου έχει αφήσει κατάλοιπα!!!) και ξανοίγομαι    έξω από την ασφάλεια του Σαρακήνικου. …Η αέναη μάχη του ανθρώπου με τα στοιχεία της Φύσης…γερές κουπιές ….με κράτημα πορείας κόντρα στον Βορειοδυτικό άνεμο, που μου δείχνει τα «δόντια» του με τα κύματα που σηκώνει να προσπαθούν να ρουφήξουν το σκάφος. Μερικές εκατοντάδες μέτρα και βρίσκομε στο σημείο καμπής …εκεί το που σώμα και  νους τρέμουν…   εκεί που πρέπει να στρέψω το σκάφος και να βάλω το καιρό από πίσω….εκεί που ένα κύμα να με βρει στην μπάντα (πλάι ) με έχει αναποδογυρίσει έξω από την βραχώδη ακτή ……..Εκεί όμως που Καρδιά και Ψυχή   «βαστούν» γερά …και με μία κουπιά  το πλεούμενο στέφει με χάρη, με έναν ούριο άνεμο πια να αρχίζει να το σπρώχνει νοτιοανατολικά. Το μακρύ σκαρί αρχίζει να καβαλά τα κύματα, να αποκτά ταχύτητα και τον Ερέτη με ίχνη αγωνιάς πάλι… καθώς προσπαθεί να δαμάσει την ξέφρενη ρότα….

   …και Ξαφνικά φόβος, αγωνία, ταλαιπωρία….όλα τελειώνουν…..με την βοήθεια του Αϊ Σώστη!!!!.... ο μικρός όρμος που σχηματίζετε από τα τεράστια βράχια του, αναλαμβάνει να με προφύλαξη από τα κύματα…και τελικά ο Αι Σώστης θα κατευνάσει και την αγριάδα της Θάλασσας …άραγε μήπως κάποιός είχε παρόμοια εμπειρία και έκτισε το ομώνυμο εκκλησάκι εκεί μέσα στη σχισμή του βράχου;;……Παράξενα παιχνίδια φαντασίας και μοίρας γυρίζουν στο μυαλό μου καθώς κωπηλατώ κάτω από τον βράχο του Αγίου Σώστη …..
 Πήρε και βραδιάζει…σε αυτά τα πανέμορφα μέρη και η παραλία της Σπαρτίλας λίγο πιο νότια, με έναν βράχο φρουρό μπροστά της, αναλαμβάνει να με φιλοξενήσει για αυτή την νύχτα. Πριν παραδοθώ στον Μορφέα η ξάστερη βραδιά με βρίσκει ακουμπισμένο σε έναν βράχο να απολαμβάνω το βραδινό μου μαζί με την συντροφιά της …..Χάρις …ξανά  …Και όμως από τα μοναδικά ερτζιανά κύματα που φτάνουν στην Σπαρτίλα …ακούγεται η φωνή της Αλεξίου…για άλλη μια φορά με αποπαίρνει και μαζί της μοιράζομε την αυριανή λαχτάρα να αγναντέψω την Ιθάκη μου.........



Ακόμα λίγες 360 Μοίρες 


Σύνδεσμος: Μπέλλα Βράκα



  
Σύνδεσμος: Αγία Παρασκευή



...Ο Ήλιος ξεπροβάλει πίσω από τον παλιό οικισμό του Βραχώνα...

.."ζωγραφίζοντας" στο νερό... κατάρτια..

...σ’ όλο το τοπίο ο Ήλιος θα δώσει τα χρώματα που με ξετρελαίνουν…
Bella ...όπως Ομορφιά

....τρίτη Ανατολή του Νόστου.....

..ευτυχώς μερικά κτίσματα είναι πιστά στην Παράδοση...

Η Ζάβια

Μέγα Άμμος

Μέγα Άμμος

..αλλά και Μικρή Άμμος


..Πρωινή Μικρή Άμμος

....τα χρώματα της Αγίας Παρασκευής...

....τα χρώματα της Αγίας Παρασκευής...

....τα χρώματα της Αγίας Παρασκευής...

Το "Θαυματουργό" Ξωκλήσι

 η Αγία Παρασκευή αγκαλιάζει το Νησάκι της...


Αρίλλας... το επίνειο της ...απόλαυσης

...στάση στην παραλία του με τη ξανθή αμμουδιά και το ωραίο λιμανάκι στο νότιο άκρο...

Ένα απάγκιο για της ψαρόβαρκες, με έναν επιβλητικό Σταυρό να στέκεται πάνω από στον βράχο.

Σταυρολιμένας,,,,με το ζόρι ένας  Γαρμπής (Νοτιο Δυτικός άνεμος)  μπορεί να «ενοχλήσει» την ομορφιά που βρίσκεται εκεί μέσα.
Σταυρολιμένας,,,

Το Καραβοστάσι... υπό την επίβλεψη της Αρχαίας Ελίνας

αντικατοπτρισμοί του σώματος και των ματιών της Νύμφης Καλυψώς.

..κάτω από το Κάστρο ..της Δέσπινας Καλυψώ....

....Καραβο...στάσι(η) ..Ομορφιάς


Καραβοστάσι
...…Ο «κακόμοιρος» τάχα ναυαγός «απαρηγόρητος» απολαμβάνει τα κρυστάλλινα νερά του Σαρακήνικου...

Σαρακήνικο
Σπαρτίλα


Πήρε και βραδιάζει…σε αυτά τα πανέμορφα μέρη

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

…..από τις Μνήμες…..στην «αγκαλιά» της Κίρκης



Οδύσσειας ....συνέχεια....


2η Ημέρα

(…..από τις Μνήμες…..στην «αγκαλιά» της Κίρκης)

 «…. Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.….»
                                                       ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)


   Η Σελήνη με συντρόφευσε όλο το βράδυ, ολόγιομη, φωτίζοντας τον δίαυλο μεταξύ της χερσονήσου Λυγιάς και του Πρασουδιού, φτιάχνοντας με τις ανακλάσεις της ένα φωτεινό μονοπάτι που ένωνε την ομορφιά της παραλίας με το απέναντι Νησί…την χώρα των Γλάρων. Η «μουρμούρα» τους είναι αισθητή ακόμα και τώρα τις πρώτες πρωινές ώρες , καθώς μαζεύω το «βιός μου» και το στοιβάζω στα …..αμπάρια…του πλεούμενου. Τέτοια ώρα το σκηνικό αρχίζει  να διακόπτεται από τα πρώτα δρομολόγια του πορθμείου. Νυσταγμένες φιγούρες διαπλέουν τον δίαυλο, με τρεμάμενα φώτα, κουβαλώντας τους πρώτους επιβάτες προς το Νησί των Φαιάκων.     Αυτή την ώρα ξεκινώ κάνοντας τις πρώτες κουπιές, αρχικά, για ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και τις Μνήμες….
   ….Περίπου τέτοια ώρα ένα τρυφερό σκούντημα με έκανε να πετάγομαι από την ζεστασιά του κρεβατιού μου. Ένα σκούντημα, προαναγγελία για την αναχώρηση με την μικρή ΕΥΤΥΧΙΑ (ΛΗ 214), που μετά από λίγο άφηνε πίσω της το Λιμανάκι της Ηγουμενίτσας και η πλώρη της σημάδευε πια την Μύτη του Δρεπάνου. Χρέη Κελευστή και Πηδαλιούχου, ο πατέρας μου…και ο μικρός Λεωνίδας…. ως Δόκιμος Ναύτης. Ναυτάκι που αρχικά καθόταν στην πλώρη χαζεύοντας την να σχίζει τα νερά του κόλπου, που τις τελευταίες ώρες τις Νύχτας, φωσφόριζαν στην επαφή τους με την μάσκα της βάρκας. Ο Δόκιμος έριχνε όμως και κλεφτές ματιές στον Κελευστή για τυχόν προστάγματα …αλλά κυρίως γιατί περίμενε ένα κάλεσμα…..και αυτό ερχόταν συνήθως καθώς καβατζάραμε την άκρη του Δρεπάνου. Τότε με μια δρασκελιά πήγαινε πρίμα και έπαιρνε στο χέρι το Πηδάλιο της μικρής μηχανής που έσπρωχνε το 4μέτρο βαρκάκι προς τα  κει που έρχεται ο Μαΐστρος και σε δροσίζει. Άκουγε και ρουφούσε τα κελεύσματα – συμβουλές του μέντορά του. Έμαθε, να χαράζει πορεία, να «διαβάζει» τις αναλαμπές των φάρων και πώς να τους χρησιμοποιεί σαν Μπούσουλα στην ρότα του.

«Aν(2) 9δ 8Μ» (2 Αναλαμπές κάθε 9 δευτερόλεπτα, ορατές από 8 ναυτικά μίλια)   ήταν το «σύνθημα»  που του έστελνε ο φάρος στο Πρασούδι για να βρεθεί κοντά του. Αναλαμπές που με ευλάβεια τις «κρατούσε» κατάπλωρα και φρόντιζε να μην χάνει καρτίνι από τον Μπούσουλά του.
   Καθώς ο όγκος του νησιού μεγάλωνε, εκεί στην νότια άκρη του, το πρώτο φώς της Ημέρας έλουζε τα ερείπια του Αι Νικόλα. Στο σημείο αυτό βουτούσαμε για χταπόδια στα κρυστάλλινα νερά. Όμως  χρόνια μετά λίγα θυμάμαι από την «αντιπαράθεση» ανθρώπου και Φύσης. Αυτό πού πότισε ανεξίτηλα στην ψυχή μου, όμως,  καθώς κολυμπούσα με την μάσκα ακριβώς στο μεταίχμιο του ουρανού με την θάλασσα, είναι το παιχνίδισμα – χορός  των χρωμάτων που στηνόταν γύρω μου καθώς το φώς μετά την επιφάνεια της Θάλασσας έπαιρνε αμέτρητες μορφές μέχρι να φτάσει στον βυθό.

Aν(2) 9δ 8Μ τώρα είναι πίσω μου, κρατώ πορεία προς την Μύτη του Δρεπάνου, και βρίσκομαι στο μέσον της απόστασης, κάπου κοντά στο «Γύρισμα». Το σημείο αλλαγής πορείας για τα πλοία που θα κατευθυνθούν προς την Πάτρα. Εδώ από τα βαθιά νερά «ανεβάζαμε» λυθρίνια με τις απίστευτες αποχρώσεις του απαλού κόκκινου και γαλάζιου. Οι ίδιες αποχρώσεις τώρα, στο    ίδιο σημείο, μόνο που δεν κοιτάζω προς το βαθύ μπλε του βυθού, αλλά γύρω μου.
   Σελήνη και  Ηώ, μαζί στο σκηνικό, με την πρώτη προς τα δυτικά, πάνω από μια ψαρόβαρκα και ανατολικά η Θεά Ηω (Αυγή)  να προϋπαντήσει την έλευση του Ήλιου ακριβώς στην ράχη της Ντούλκας (το “ένα μάτι” πάντα στα βουνά).
…Λίγο ακόμα και…..πρωινό, ακριβώς στην είσοδο του κόλπου και η πλώρη αγγίζει την χρυσαφένια αμμουδιά της Μύτης (Άκρα) του Δρεπάνου….τέλειο σημείο να σταθείς την στιγμή αυτή της ημέρας…..Τα πάντα γύρω μου έχουν χρυσό πορτοκαλί όψη,  …ακόμα και η Ηγουμενίτσα στο βάθος που η ξέφρενη ανοικοδόμηση των τελευταίων δεκαετιών, της έχει δώσει μία «γκρίζα θαμπάδα», αυτή καθαρίζει από το πρωινό φώς του Ήλιου που τώρα έχει σκαρφαλώσει στο Τσιμπουρίκι.


   Τελικά και Σκύλλα, και Χάρυβδη βρήκα…..Αφήνοντας το Δρέπανο είχα βάλει πλώρη προς τον φάρο στο Χοντρομούντρι και πέρασα ανάμεσά τους !!!!!....δεν είχαν καμιά τρομερή μορφή, μόνο τεράστιο όγκο… των δύο επιβατικών πλοίων ….που διασταυρώθηκαν στον στενό δίαυλο της μπούκας του κόλπου.
  Καθώς τα δύο «τέρατα» ξεμάκραιναν προς την Κέρκυρα και το Λιμάνι της Ηγουμενίτσας, κατευθύνομαι για λίγο στο Χοντρομούτρι, την απέναντι άκρη της μπούκας με τον ομώνυμο όμορφο κόλπο. Άλλο ένα σημείο που αγκυροβολούσε στα βαθιά για «καθετή» η Ευτυχία. 
   Στο Χοντρομούτρι μυήθηκα στα «μυστικά του Ευκλείδη». Γεωμετρία με απλά λόγια από τον πατέρα μου για βρούμε το σημείο που θα ψαρεύαμε. Εκεί ο Σωκράτης «χάραζε» με μια ματιά γραμμές που διερχόταν από ακρωτήρια, κορυφές, καμπαναριά, δέντρα και ερχόταν να «συναντηθούν» και να υποδείξουν το ακριβές σημείο, όπου από κάτω μας βρισκόταν κοπάδια από μουσμούνια , σπάρους και μουρμούρια. Απλός Τριγωνισμός με τρεις τέσσερις ζυγισμένες ματιές ……πόσο «ψυχρός»  φαντάζει ο σημερινός καταιγισμός σημάτων και γραμμών ενός GPS….Επιστέγασμα για μια καλή ψαριά;…..πριν φουντάρει η άγκυρα, η απαραίτητη στροφή - κύκλος γύρω από το σημείο ….σπονδή ….στις Νύμφες της Θάλασσας για τους «καρπούς» που ζητούσαμε να ανεβάσουμε....μαγεία!!!!.
   Η μνήμες έχουν ακόμα ίδια ρότα με το παρόν και βάζω το ρεμέντζο μου δίπλα στον προβλήτα στο Αγιονήσι. Το καταπράσινο αυτό κομμάτι γης ταιριάζει απόλυτα με αυτό που ξεκόλλησε και πέταξε ο Πολύφημος, αφού τα πεύκα που το κατακλύζουν ταιριάζουν περισσότερο με το πευκοδάσος πάνω από την Ηγουμενίτσα ….σημείο εκτόξευσης από τον Κύκλωπα…..παρά με την βλάστηση της απέναντι ξηράς, επιβεβαιώνοντας απόλυτα τον Μύθο!!
   Στις παιδικές αναμνήσεις αποβιβάζομαι, πάνω στην τσιμεντένια εξέδρα και γύρω «αναδύονται» οι ανέμελες καλοκαιρινές μέρες, που οικογένειες μαζευόμαστε εδώ…..με τους πιτσιρικάδες όλο το πρωί να παίρνουν φόρα και να βουτούν από την εξέδρα στα πεντακάθαρα τότε νερά…. μέχρι να έρθει το μεσημέρι και οι στοργικές μαμάδες να στρώσουν τις λογιών λιχουδιές στους τσιμεντένιους πάγκους δίπλα στο εικόνισμα. Καθώς μες στο καταμεσήμερο ξεκουραζόμαστε κάτω από την σκιά των πεύκων, οι γονείς μας κατευθυνόταν στο ναό που βρίσκετε στο κέντρο του νησιού. Στην Παναγία το είχα «τάμα» να βρεθώ, αφού εκείνο τον καιρό δεν ξεκολλούσα σπιθαμή από το γαλάζιο….
    Το μικρό αυτό στολίδι είναι καλά κρυμμένο στον κόρφο του νησιού. Δίπλα σε ένα παλιό πηγάδι, απομεινάρια ενός   παλαιοχριστιανικού ναού (;) και δίπλα ένα ανακαινισμένο εκκλησάκι. Για λίγο ο χώρος σε αποπαίρνει από την αίσθηση ότι βρίσκεσαι περιτριγυρισμένος από θάλασσα, αίσθηση που φεύγει αμέσως μόλις πάρεις το μονοπάτι πίσω για το εικόνισμα και τον προβλήτα. Το ίδιο μονοπάτι με γυρνά πίσω στα απογεύματα που αρχίζαμε πάλι τις βουτιές. Οι πατεράδες μας, ξανοίγονταν λίγο στην απέναντι ακτή και με αρωγούς  δίχτυα και καμάκια στηνόταν…. το βραδινό γλέντι…Την ώρα που ο Ήλιος ροδοκοκκίνιζε προς την μεριά του Πρασουδιού…το ίδιο κάνανε και οι καβουρομάνες που ψηνόταν στα κάρβουνα και η μυρωδιά τους ευωδιαστά έδενε με αυτή της τηγανισμένης αθερίνας…οσμές …γεύσεις..

Τελειώνουν ποτέ οι Μνήμες;….όχι …ασυνείδητα τις αφήνουμε πίσω σαν ψίχουλα, στην πορεία της ζωής μας. Όσο μακριά είναι η πορεία αυτή τόσο πληθαίνουν  και τα ψίχουλα πίσω μας. Και τι πιο τυχερός, κάποιος όταν μπορέσει να κοντοσταθεί και νοερά να γυρίσει και να γευτεί  αυτές της μνήμες….  να παρακολουθήσει με την ψυχή του αυτή την πορεία....Αυτό είναι το μεγαλείο του Οδυσσέα …στάθηκε στην Ιθάκη του και τις γεύτηκε….
    Ξεκινώ πάλι για να συνεχίσω το δικό μου Νόστο …και οι μνήμες με αφήνουν …..γυρνάνε προς το Λιμανάκι της Ηγουμενίτσας, όπως εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια, όπου το κομβόι από βάρκες γυρνούσε στην πόλη, με τον μικρό Λεωνίδα στην πλώρη. Εκεί καθισμένος χάζευε τα φώτα της πόλης,  με τα ποδαράκια δεξιά και αριστερά από το κοράκι της πλώρης να δροσίζονται από τα κύματα Βρισκόταν μέσα ….και… πάνω από το σημείο οπού ήταν χαραγμένο το όνομα την βάρκας….ΕΥΤΥΧΙΑ ΛΗ 214…ΕΥΤΥΧΙΑ και οι αναμνήσεις….ΕΥΤΥΧΙΑ και η μητέρα - ψυχή που τον έφερε στον κόσμο….ΕΥΤΥΧΙΑ ....μπούσουλας για την ρότα της ζωής του….
 
Το μικρό βαρκάκι ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει ακόμα απόμαχος ακουμπισμένο στην αμμουδιά πίσω από το Δρέπανο…όσο για το 5μετρο καγιάκ με τον Ναύτη – Ερέτη μέσα του, βγαίνει από το στενού του νησιού…ξανοίγεται και γυρίζει προς τις όμορφες παραλίες μεταξύ Ηγουμενίτσας και Πλαταριάς που αναλαμβάνουν να τον αποφορτίσουν από τις συγκινήσεις του παρελθόντος.


Η Γάτα με καλωσορίζει και μετά από το ακρωτήρι της, μου χαμογελάει το Καλάμι και η Ελιά. Η έκπληξη και η ξεκούραση έρχεται στον Κόκκινο Βράχο, έκπληξη γιατί τις μέρες που απολάμβανα την εφηβεία μου σε αυτά τα νερά, αυτή η μικρή παραλία δεν είχε μεταμορφωθεί στον όμορφο προσεγμένο χώρο αναψυχής και διασκέδασης.
   Στο νερό ξανά και ο Αίολος «παίζει» μαζί μου….ξανά Πουνέντης…και αλλαγή σχεδίων. Μου χαλάει μια διέλευση από την όμορφη Πλαταριά, και έτσι …κόντρα στο καιρό…. και γραμμή προς την Μαγεύτρα…..Κίρκη!!!!!!  
   Εξηγούμαι ….
…στις ραψωδίες όπου αναφερόταν η συνάντηση του Οδυσσέα με γυναίκα, πίσω από τάχα μάχες, πόνο, δολοπλοκίες, εξαναγκασμούς υπήρχε η ΟΜΟΡΦΙΑ. Μια θηλυκή ομορφιά σαγήνευε στο τέλος τον ήρωα και πάντα αυτός «υπέκυπτε»…γινόταν σύντροφος, εραστής και  σύζυγος, άλλωστε τελικά ο έρωτας δεν είναι ανίκητος στην μάχη;….Θηλυκή Ομορφιά …Η παραλία, Η θάλασσα, Η μέρα και Η νύχτα και στο νου σας πάντα Η αγάπη του Οδυσσέα για καθετί Θηλυκό.
   ….και γιατί τα Σύβοτα (Μούρτος) είναι η Κίρκη μου; …η Μαγεύτρα;
….δεν με απείλησε να με μεταμορφώσει σε χοίρο…
….Τα Σύβοτα (ονομασία από το  συς = γουρούνι και το ρήμα βόσκω ή το ρήμα βαίνω), αρχίζουν από το Ακρωτήρι Γουρούνι και το διπλανό Χοιρονήσι και από κει και πέρα.... μαγεύεσαι από τις πρώτες κιόλας  παραλίες. Σιγά σιγά σε ξελογιάζει το σώμα της Κίρκης που αποτελείτε από μικρά καταπράσινα νησάκια…ή…τελικά είναι αυτά …οι εραστές αλλοτινών καιρών που μεταμόρφωσε; …όπως και να ‘χει, δήλωνα, δηλώνω και θα δηλώνω Εραστής της Κίρκης (Σύβοτα) ….και ας υποστώ τις «συνέπιες». 

   Αρχικά κατευθύνομαι στο γραφικό λιμανάκι. Με το πλεούμενο αραγμένο στην μικρή παραλία  δίπλα στα ταβερνάκια, απολαμβάνω τις λιχουδιές «της»…και σαν έρθει το απόγευμα ξεκινώ να απολαύσω το σώμα της!!!!. Άγιος Νικόλας, Μαυρονόρος, Μπέλλα Βράκα, Μουρτεμένο….τα κομμάτια του…νησιά  που με «χαϊδεύουν» με τις ονειρεμένες παραλίες τους…και μιλώντας για Όνειρο μάλλον εδώ η λέξη μεταμορφώνεται σε ….Πισίνα!!!….την παραλία, ασύλληπτης ομορφιάς, στην βορειοδυτική μεριά του Μαυρονόρους…το πώς να περιγράψω τις άπειρες αποχρώσεις του Γαλάζιου με το Λευκό της παραλίας είναι πέρα από τις δυνατότητές μου!!!! 
   Η Κίρκη σαν καθαρό Θηλυκό μου κάνει και «νάζια»….με τον απανταχού παρόν σε αυτά τα μέρη Μαΐστρο, με εμποδίζει να αράξω και να επισκεφτώ τον φάρο του Μούρτου. Με κλειδωνίζει αρκετά ώστε να μην φτάσω στις μεγάλες σπηλιές του ΜαυροΌρους που κοιτάει  δυτικά….το νησί της Ναυσικάς…
   Το γυναικείο νάζι, όμως,πάντα καταλήγει στο χάδι μιας αγκαλιάς και η Κίρκη με αγκαλιάζει στο στενό μεταξύ του Αϊ Νικόλα και του Μαυρονόρους. Τέλειο σημείο για να ξεκουραστεί κάποιος μετά από μια μέρα γεμάτη συγκινήσεις…
…Φιλί για καληνύχτα, ένα Ηλιοβασίλεμα …και μετά η Σελήνη δεν μ’ αφήνει από τα μάτια της…..όσο για την Κίρκη θα με μαγέψει και αύριο …μέχρι να με παραδώσει στην….Καλυψώ……   




Υ.Σ. …..ο Πολυμήχανος Κανένας σκέφτηκε να σας δείξει και ορισμένα τοπία με πιο διευρυμένη ματιά …φτάνοντας στις 360 μοίρες.  Χρησιμοποιήστε τον σύνδεσμο …link στα ελληνικά…και με την βοήθεια του ποντικιού… γυρίστε να δείτε τις Ιθάκες του που μπορεί να είναι και δικές σας


 
Σύνδεσμος:  Πρασούδι   



 Σύνδεσμος: Δρέπανο



  Σύνδεσμος: Αγιονήσι



  Σύνδεσμος: Η Παναγιά στο Αγιονήσι



Σύνδεσμος: Σύβοτα


...ένα φωτεινό μονοπάτι που ένωνε την ομορφιά της παραλίας με το απέναντι Νησί....


...Η Σελήνη στο "Γύρισμα"

....Χαράζει έξω από το Δρέπανο....

...Φεγγαράδα....

...ανατολικά η Θεά Ηω (Αυγή)  να προϋπαντήσει την έλευση του Ήλιου..

..έλευση του Ήλιου ακριβώς στην ράχη της Ντούλκας (το “ένα μάτι” πάντα στα βουνά!!!).

...Πρωινό στη Μύτη του Δρεπάνου.....

....και η πλώρη αγγίζει την χρυσαφένια αμμουδιά της Μύτης (Άκρα) του Δρεπάνου...

...ματιά προς το Πρασούδι και την Λυγιά..

..πρωινός χαιρετσμός..
...το εικόνισμα στο Αγιονήσι

..ρεμέντζο...

Στην αγκαλία των πεύκων

...η Παναγία στο Αγιονήσι

....χαμογελάει το Καλάμι και η Ελιά....

...ξεκούραση στο Κόκκινο Βράχο...

...ο "πρώτος Εραστής''   ...Χοιρονήσι....

..Χοιρονήσι....


...μαγεύεσαι από τις πρώτες κιόλας  παραλίες...

..τα "βότανα" της Κίρκης..
(Σύβοτα)...μια ομορφιά..δρόμος ..πριν συναντήσω το "σώμα της Κίρκης"



....Σύβοτα...

...ο Πύργος του Ζέρι στο βάθος...

...αποχρώσεις....




...απανεμιά..


...Όνειρο ....Πισίνα...

...αγκυροβόλιο ..ομορφιάς...στην Μπέλλα Βράκα...

....απόμαχοι...

...τα χρώματα ενός "βετεράνου"
..απόγευμα στα Σύβοτα...

…Φιλί για καληνύχτα, ένα Ηλιοβασίλεμα …

..όσο για την Κίρκη θα με μαγέψει και αύριο …