Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Το Στέμμα του Νεγρεπόντε




(….Κερκίς (Cercis siliquastrum)… συνέχεια)

  Λοιπόν το ότι θα συναντούσα μετά από λίγες μέρες το αγαπημένο μου δέντρο ακόμα ανθισμένο δεν το φανταζόμουν. Πρώτη Μάιου και περίμενα το Βαλάντι 883 μ. να με υποδεχθεί με το κόκκινο χαλί της παπαρούνας. Όπως πάντα όμως το Τελέθριο δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει !! Έτσι  στην Βόρεια γωνιά του Βασιλείου του Νεγρεπόντε το στέμμα είχε ακόμη τις αποχρώσεις του ροζ της Κουτσουπιάς που το απόγευμα φλερτάρει με το πορφυρό.

Κουτσουπιά in Greece

και το Αργυρόνησο...φύλακας του Διαύλου των Ωρεών
...κρυφτό μέσα στο πράσινο















...ως το φεγγάρι και πιό πάνω.....
Η κορυφή με τις κουτσουπίες

Πρώτη Μάιου και περίμενανα με υποδεχθεί με το κόκκινο χαλί της παπαρούνας
...και τα Λουτρά των Γιάλτρων
Η κορυφή των κουτσουπίων από το Βαλάντι
….η θάλασσα, τα Ήλια το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, το βουνό…..τα χρώματα όλα μαζί στο Βαλάντι …. 883 μέτρα ψηλότερα …..στην Βόρεια Εύβοια
...μαζι από κάτω η Γοργουβίτσα (Πολύλοφος)


Άνοιξη στην Βόρεια άκρη της Εύβοιας
Βαλάντι... τα 883 μέτρα του Τελέθριου
Αγναντεύοντας τον Λίχα   (Λιχάδα)

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Κερκίς (Cercis siliquastrum)




  Μέσα σε αυτήν την εαρινή πανδαισία χρωμάτων πάντα υπήρχαν κάποιες  ροζ πινελιές που τα απογεύματα φλέρταραν με το πορφυρό μέσα στο κάδρο. Εικόνες – παραστάσεις που υποσυνείδητα τόσα χρόνια με γέμιζαν με την αισιοδοξία  της Άνοιξης.  Τα τελευταία χρόνια, καθώς κάθε παράσταση που ήταν κλειδωμένη στα εσώψυχά, κέρδιζε θέση πια στο ορατό φάσμα …. άρχισα να συνειδητοποιώ ότι αυτές οι πινελιές απλωμένες από τον Μάρτη μέχρι Απρίλη, από λεπτομέρεια εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου, σε πρωταγωνιστή.
  Ο λόγος για την Κουτσουπιά ή  Cercis siliquastrum (Κερκίς, η κερατονιοειδής) ή …. για το δέντρο του Ιούδα.
  Για μένα, είναι η Κουτσουπιά, το δέντρο που αποκαλύφθηκε μπροστά μου και από τότε στην ανθισμένη όψη του αναζητώ, την δική μου Κολυμβήθρα του Σιλωάμ ( ελλ. απεσταλμένου), την ίαση από τις γκρίζες χειμωνιάτικες σκέψεις και εικόνες που με συσκοτίζουν. Και αν η ανθισμένη αμυγδαλιά είναι ο προάγγελός της Άνοιξης, η ανθισμένη κουτσουπιά είναι η Εκλεκτή Απεσταλμένη που θα εδραιώσει την Εαρινή κυριαρχία των χρωμάτων. Σε αυτή την δεξαμενή προσπαθούσα να βρεθώ, όμως καταστάσεις και συγκυρίες συνωμοτούσαν εναντίον μου και έτσι παρηγοριόμουν με μικρές σταγόνες από αυτή την ομορφιά ανάμεσα  στα τσιμέντα τις Μεγαλούπολής. Μα ήρθε πάλι η άνοιξη και τελικά η προσμονή έγινε εικόνα και για λίγες μέρες άφησα μάτια και ψυχή να πλημμυρήσουν με τις αποχρώσεις της.
 Βέβαια για άλλους μπορεί να αποδίδεται πως τα κλαδιά της τα διάλεξε ο Ιούδας, για να εξαργυρώσει την προδοσία του. Μου φαίνεται όμως αρκετά δύσκολο ακόμα και για αυτό το τραγικό πρόσωπο, αντικρίζοντας αυτό το ανθισμένο δέντρο, να προχώρησε σε αυτή την πράξη. Βέβαια ελέγχονται …πληροφορίες ότι φόρτωσαν στο δέντρο αυτό το γεγονός  ορισμένοι που εχθρεύονται  οτιδήποτε όμορφο, προσάπτοντας του κηλίδες ασχήμιας.
  Για το τέλος θα σταθώ στην ονομασία Cercis siliquastrum (Κερκίς η κερατονιοειδής). Κερκίς και η αρχαία ονομασία για την  σαΐτα του αργαλειού που πιθανό να σκαλιζόταν από της Κουτσουπιάς το ξύλο. Κερκίς και μάλλον αυτός ήταν ο λόγος που διάλεξα το βορειοδυτικό κομμάτι της χώρας και πατρίδας μου, που στολίζει το δέντρο με την ομορφιά του. Είναι γιατί οι παιδικές αναμνήσεις αναδύονται μαζί με τον  ήχο του αργαλειού της Γιαγιάς στο κατώι του σπιτιού. Με κάθε πέρασμα η σαΐτα περνούσε το υφάδι μέσα από τις κλωστές  και με το ρυθμικό χτύπημα του χτενιού αποτυπωνόταν το μεγαλείο της φύσης, ανεξίτηλες πινελιές του χρώματος της ανθισμένης κουτσουπιάς πάνω στο Ηπειρώτικο υφαντό. Τον Απρίλη αυτόν  χτένι έγιναν οι χτύποι της καρδιάς μου, σαΐτα η ματιά και θέλησα να υφάνω σε εικόνες, το ροζ της Κουτσουπιάς που το απόγευμα φλερτάρει με το πορφυρό  ……..

.....στο δρόμο για την Παραμυθιά


  ....κάτω από το Κάστρο της Κιάφας στο Σούλι

....στη Μονή Αγίου Γεωργίου, Καμίτσιανης

 .....στο Κεφαλοχώρι (Γλούστα) 


 ....στον Άγιο Μηνά, Κοκκινολιθάρι


...στην Κεραμίτσα

 .....στην Νεράϊδα (Μενίνα)




...στο γεφύρι της Μενίνας



.....και τον ποταμό Καλαμά

....και στη Αβαρίτσα.....εκεί που η Γιαγιά Πανάγιω χτυπούσε ρυθμικά το χτένι του αργαλιού της







...και μέσα βουτηγμένη η Αγία Βαρβάρα








ένα "υφαντό"  Cercis siliquastrum απλωμένο στις 360 μοίρες


Άνοιξη in Greece



 ......θέλησα να υφάνω σε εικόνες, το ροζ της Κουτσουπιάς που το απόγευμα φλερτάρει με το πορφυρό.