4η Ημέρα
(….Ιθάκη…)
“
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη
θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.”
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)
Απέναντι στο νησί των Φαιάκων ο Οδυσσέας ένα
βράδυ σαν το χθεσινό εξιστόρησε τον δικό του Νόστο και μετά επιβιβάστηκε στο
εύδρομο με κωπηλάτες τα καλύτερα παλικαριά της Σχέριας (Κέρκυρα). Στο
κατάστρωμα του πλοίου η προσμονή έγινε λαχτάρα και η λαχτάρα να φτάσει στην
Ιθάκη του, ο πιο γλυκός ύπνος των τελευταίων 10 χρόνων περιπλάνησης. Το
ξημέρωμα τον βρήκε σε μια παραλία του αγαπημένου του νησιού, της πατρίδας του,
κοντά στα σπήλαια που κατοικούσαν οι Ναϊάδες …..
….Τα δε έφη Όμηρος και δεν απέχουν πολύ από
αυτά που απόλαυσα κι εγώ στην παραλία της Σπαρτίλας …..ο πιο γλυκός ύπνος από
τις τρείς νύχτες περιπλάνησης με βρήκε στην παραλία αυτή …η Σπαρτίλα είναι ένα
βήμα πριν την Ιθάκη μου ….και δεν ξέρεις, μπορεί και εκεί απέναντι οι Παξοί να
είναι το καράβι των Φαιάκων που στο γυρισμό τους, ο Ποσειδώνας πέτρωσε, σαν
τιμωρία γιατί βοήθησαν τον πολυμήχανο βασιλιά να γυρίσει στην Ιθάκη….όσο για
τις Νύμφες Ναϊάδες, τα σπήλαια τους να βρίσκονται κάτω από το νερό, στους
Βράχους του Φραγκοπηδήματος και του Άϊ
Σώστη.
Χαράζει σιγά σιγά και αφήνοντας την Σπαρτίλα
γυρίζω λίγο ξανά στον Αϊ Σώστη, μια επίσκεψη
που την «χρωστούσα», όχι σαν απόρροια των χθεσινών….αλλά είναι ένα
σημείο που είχα προγραμματίσει να βρεθώ. Είναι μια τοποθεσία που αναλογίζεσαι
εάν ξέρεις πραγματικά τις ομορφιές του τόπου σου.. και εγώ ομολογώ ότι αυτή η
γωνιά ομορφιάς, μου ήταν παντελώς άγνωστη. Τέτοια μέρη μπορεί να πει κάποιος
ότι επισκιάζονται και από την «Αίγλη» ενός αξιοθέατου όπως η Πάργα αλλά τελικά
αυτά τα μικρά διαμάντια στολίζουν και
αναδεικνύουν την λαμπρότητα ενός κοσμήματος, ενός Στέμματος!!!!..... Αποβίβαση δίπλα στην ομώνυμη παραλία και σε
λίγο ο επισκέπτης βρίσκεται μπροστά στην είσοδο.
Ένα τεράστιο σχίσμα βράχου σε
υποδέχεται ενώ στο τέλος του, σφηνωμένο το ξωκλήσι ……και μετά εκεί μπροστά από
τον Αϊ Σώστη ένα μπαλκόνι - άνοιγμα …Κατάνυξης για τον Ναό ….Θαυμασμού για τον
ασύλληπτο τρόπο που η Φύση σμίλεψε αυτά τα θεόρατα βράχια….Απόλαυσης για το
απέραντο γαλάζιο που απλώνεται από κάτω σου …Απόλαυση και για την Ανατολή…
Το
ξέρω ότι γίνομαι κουραστικός περιγράφοντας συνέχεια τον Πρώτο Ήλιο, αλλά είναι
αυτός πού πάντα…μα πάντα!!! με εκπλήσσει
….με αιφνιδιάζει με καινούργιες συγκινήσεις …είναι αυτός που μας δείχνει τον δρόμο, τον τρόπο που πρέπει να βλέπουμε
το κάθε πρωινό μας ….την ζωή μας…κάθε μέρα….μια καινούργια μέρα …ένα καινούργιο
φως.
Εδώ τον Ήλιο τον βλέπεις να φωτίζει τις
κορυφές των βράχων από πάνω σου και να τις «καταβροχθίζει» με το αδηφάγο
Πορτοκαλί …και μόλις αγγίξει τα μάτια σου, θα τον δεις να ζωγραφίζει με σκιές
στους βράχους το καμπαναριό, μια σημαία και αφού κατέβει τα σκαλιά θα φτάσει να
χρυσαφίσει το Μπλε του Ιονίου.
Το βλέμμα έμεινε για λίγο καρφωμένο…και μόλις
σηκώθηκε, ο Πρώτος Ήλιος από κει που ανέβηκε πριν λίγο μου φανέρωσε και την
σημερινή μου πορεία. Πρόσω ολοταχώς και στάση κάτω από την Παναγιά των Βράχων,
το καμπαναριό της Μονής της Αγίας Βλαχέρνας. Από το σημείο αυτό φαίνεται το
μεγαλείο το Στέμματος της Καλλιδίκης. Η Πάργα γιατί η ομορφιά του τοπίου θα μπορούσε
να είναι το πολυτιμότερο κόσμημα της βασίλισσας που μετά την Οδύσσεια του ο
«ανήσυχος» Ιθακιώτης παντρεύτηκε.
Τόσα χρόνια την επισκεπτόμουν κατεβαίνοντας
από τον δρόμο, με τις τεράστιες ελιές να γνέθουν την ομορφιά που αργότερα
αντίκριζα στην προκυμαία, στα σοκάκια της και πάνω στο Κάστρο της. Τόσα χρόνια ζήλευα
το Νησάκι της Παναγίας που βρισκόταν στην μέση της αγκάλης της. Έτσι ο δρόμος
μου αυτή τη φορά ήταν γαλάζια ρότα και αυτό το πρωινό αντίκρισα την Πάργα από
το Νησάκι της….Πρωτόγνωρη Ομορφιά….με λίγες σπιθαμές Ιονίου ανάμεσά…..
Στέκομαι
στον προβλήτα της Εκκλησίας της Παναγίας και μπροστά μου βρίσκεται το «Νησί της
Ηπείρου», της «Στεριάς»….Μικρά διώροφα σπίτια με νησιώτικες πινελιές ξεκινούν
από το Κρυονέρι, διαγράφοντας ένα ημικύκλιο σκαρφαλώνουν και σμίγουν με το
Κάστρο….ΕΔΩ είναι η Ήπειρος, ΕΔΩ το Νησί ΕΔΩ το Ιόνιο, ΕΔΩ μπροστά μου η Πάργα
…το Στέμμα της Καλλιδίκης…
Πλώρη για το νησάκι του Αγίου Νικολάου ….αλλα
πρώτα αντυκρύζω ένα προσκύνημα… είναι αυτό που κάνει ένας ψαράς περνώντας από το λευκό ξωκλήσι (του Αγίου Αθανασίου;) πάνω από
του βράχους μετά από την Παραλία της Μικρού Κρυονερίου. Κρατώντας την λαγουδέρα
του καϊκιού με το αριστερό περνάει από κάτω από τον ξωκλήσι. ταπεινά κατεβάζει
το ηλιοκαμένο κεφάλι και με το δεξί σταυροκοπείται….η επιτομή της Ελληνικής
Θαλάσσιας Παράδοσης σε μία Εικόνα…..δεν την αποθανάτισα….ήταν καθαρά στιγμή
εκείνου του μεσόκοπου εργάτη της θάλασσας που ευχαριστούσε με το δικό του τρόπο
για την ευσπλαχνία της θάλασσας που του έδωσε τους καρπούς της ….και του χάρισε
ένα ακόμα όμορφο πρωινό, ένα νέο ξεκίνημα…..
…Για
τον τερματισμό πλέω και περνώ μπροστά από τον Αι Νικόλα…εκεί μπροστά του, κάνω
την δική μου επίκληση …ευγνωμοσύνη…στο Ιόνιο που έστρωσε το Γαλάζιο του για να
διαβώ… στη Φύση που παίρνοντας την μορφή της Κίρκης, της Καλυψώ, της Καλλιδίκης
μου πρόσφερε της ομορφιές της….ακόμα και για τον ζηλιάρη Ποσειδώνα που με την
σκληράδα του … σφυρηλάτησε το νου και το σώμα…. εδώ στο εξωκλήσι αντικρίζω μακριά τον όρμο της
Αμμουδιάς….την Ιθάκη μου;;.
Ο λόγος που επέλεξα για τέρμα του ταξιδιού
μου το όμορφο χωριό της Αμμουδιάς έχει να κάνει με τον Αχέροντα που εκβάλει
δίπλα του. Δίπλα σε ένα ποτάμι ξεκίνησα δίπλα σε ένα άλλο τελειώνω….ίσως η επιλογή
να είχε να κάνει και με το ίδιο τον Αχέροντα που μαζί με τα νερά του εκβάλουν
και οι ψίθυροι από τις ψυχές που κατοικούσαν πιο πάνω στην Αχερουσία Λίμνη,
στον Άδη. Φωνές που συμβούλεψαν τον ηρώα μου, ψίθυροι που περιμένω να μου αποκαλύψουν
και μένα καινά μυστικά και τόπους που θα περιηγηθώ…..
Λίγες κουπιές ακόμα και η πλώρη ακουμπά την
ξανθή άμμο ….έφτασα….Τελικά η Ιθάκη είναι εδώ; το Νησί μου είναι ΚΑΙ εδώ!!!
Γυρίζω το βλέμμα μου πίσω μέχρι εκεί που φτάνει η ματιά και νοερά πιο πέρα, 110 χιλιόμετρα πίσω.
Η Ιθάκη ήταν παντού κουπιά με κουπιά την έβρισκα. Ιθάκη είναι το κόκκινο
Φεγγάρι έξω από την Σαγιάδα. το ξημέρωμα στην Αγιολένη, η ροή του Καλαμά, το
πέταγμα των γλάρων στο Πρασούδι, η Μνήμες ακουμπισμένες στο Αγιονήσι, τα
Σαγηνευτικά Σύβοτα, τα γαλαζοποίκηλα νερά στο Καραβοστάσι, η όμορφη προστασία
του Σαρακήνικου, ο Αι Σώστης ….Η Πάργα….Στην αγκαλιά της Ιθάκης μου ήμουν αυτές
τις μέρες. Ο Νόστος μου δεν άρχισε στο Λιμάνι της Σαγιάδας, η Επιστροφή μου
τελείωσε εκεί ….20 χρόνια περίπου βαθειά μέσα στην ψυχή μου υπήρχε αυτός ο
Νόστος …20 χρόνια περιπλανιόμουν αναζητώντας αυτήν την Ιθάκη….κοντά είκοσι
χρόνια περιπλάνησης έχοντας όμως την
τύχη να με συντροφεύει μια πανέμορφη υπομονετική «Πηνελόπη» και κοντά στα μισά
χρόνια ο μονάκριβός μας «Τηλέμαχος» Και οι δυο τους με τον τρόπο τους με
βοήθησαν να βρεθώ στις Δαντελένιες ακτές της δική μου Ιθάκης και ομολογώ ότι
αυτές τις μέρες μου έλειψαν.
ΙΘΑΚΗ,
η αρχή και το τέλος, κυρίως όμως η ΠΟΡΕΙΑ στο γαλάζιο και το πράσινο, η Αγωνία η
Απογοήτευση συνάμα η Χαρά ο Ενθουσιασμός η Ικανοποίηση του Ταξιδιού…..ΤΑΞΙΔΕΥΣΕ
και η Ψυχή έφτασε στα άκρα, έφτασε στην Ιθάκη της….και ακόμα παραπέρα …….
Εδώ δίπλα στην Αμμουδιά, στον Όρμο του
Οδυσσέα έφτασε και ο Ηρωάς μου ακολουθώντας
τον χρησμό του Τειρεσία. Άρχισε να περιδιαβαίνει την Γη της Θεσπρωτίας, με ένα
Κουπί στον ώμο ψάχνοντας τον τόπο που δεν θα αναγνώριζαν τι είναι αυτό που
κουβαλάει και κεί ….να κάνει την Θυσία στον Ποσειδώνα για να τον εξευμενίσει……
 |
| Σπαρτίλα |
 |
| ...το σχίσμα του Βράχου...η Είσοδος του Αϊ Σώστη |
 |
| Ο Αϊ Σώστης |
 |
| Ο Πρώτος Ήλιος "χτυπάει την καμπάνα" |
 |
| ....εκεί μπροστά από
τον Αϊ Σώστη ένα μπαλκόνι - άνοιγμα …Κατάνυξης για τον Ναό ….Θαυμασμού για τον
ασύλληπτο τρόπο που η Φύση σμίλεψε αυτά τα θεόρατα βράχια… |
 |
| Κάτω από το "μπαλκόνι" |
 |
| Το Ξωκλήσι |
 |
| Ο Βράχος του Αγίου Σώστη |
 |
| ..υπό το βλέμμα του Αλή Πασά (Κάστρο) |
 |
| Κάτω από το Κάστρο |
 |
| ΕΔΩ είναι η Ήπειρος, ΕΔΩ το Νησί ΕΔΩ το Ιόνιο, ΕΔΩ μπροστά
μου η Πάργα |
 |
| Η Παναγίτσα |
 |
| Αποιβίβαση στο Νησάκι...στην Ομορφιά |
 |
| Το Πράσινο το ...Λευκό και...το Γαλάζιο |
 |
| ...το Νησάκι της Παναγίας |
Το Νησί της Ηπείρου
Το Νησάκι της Παναγίας
 |
| …το Στέμμα της Καλλιδίκης… |
 |
| Το Ξωκλήσι του Προσκυνηματος |
 |
| Ο βράχος του Αι Νικόλα |
 |
| στον Αι Νικόλα…εκεί μπροστά του, κάνω την δική μου
επίκληση …ευγνωμοσύνη… |
 |
| Αμμουδιά το τέλος της διαδρομής.... |
|
|
 |
| .....ο ευτυχισμένος Ερέτης.... |
