Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Άνοιξη


 Εάν κάποιος μου ζητούσε να αποτυπώσω σε μία φωτογραφία τον εαυτό μου, τότε στο κάδρο θα εμφανιζόταν ένα χειμωνιάτικο γκρίζο τοπίο. Ναι... μπορεί να φαίνεται περίεργο, γιατί από τις στιγμές που παρουσιάζω θα περίμενε κάποιος έναν χρωματιστό καμβά.
 Το Φως το Χρώμα συλλέγω, αποζητώ. Από Νερό, Γη και Ουρανό τα μαζεύω και με μια Ματιά, ένα ανοιγοκλείσιμο του κλείστρου ανοίγει μια χαραμάδα για να περάσουν μέσα ο Ήλιος κι όλες οι όψεις της Ίριδας. Με αυτά προσπαθώ να ξορκίσω ότι θολό και κρύο στο τοπίο της ψυχής μου. Χειμώνας είμαι, κλειστός και μελαγχολικός. Χειμώνας είμαι, μόλις τον παράτησαν τα Χρώματα του Φθινοπώρου, τα λουλούδια της Άνοιξης ακόμα δεν λεν να έρθουν και...... το γαλάζιο, η ξενοιασιά του Καλοκαιριού είναι μακριά ακόμα.
  Μα καθώς ο Χειμώνας περπατούσε στους  δρόμους της Μεγαλούπολης, κάτι σκίρτησε μέσα του …αυτό το συναίσθημα που τον κυριεύει όταν στέκετε μπροστά στο Φώς και το Χρώμα…..μα τίποτε γύρω μου δεν υπήρχε που να το δικαιολογεί. Ο Ήλιος ήταν κρυμμένος πίσω από κάποια πολυκατοικία και το Χρώμα  δεν ξέφευγε από τις αποχρώσεις του γκρι. Κοντοστάθηκα, προσπαθούσα να καταλάβω τι μου συνέβαινε. Γιατί η καρδιά μου παλλόταν με τέτοια λαχτάρα …έκανα μερικά βήματα πίσω και να σου……. ένας κάθετος δρόμος παραμέρισε το τσιμέντο, σχημάτισε μια «χαραμάδα», ανηφόρισε ψηλά και πριν τον ουρανό, εκεί πάνω στα Τουρκοβούνια  αντίκρισα την ΑΝΟΙΞΗ…….ναι ήταν μια γραμμή, μια πινελιά …..η Ελπίδα, η Χαρά στεκόταν εκεί πάνω και εγώ με τη λαχτάρα μικρού παιδιού, έτρεξα στο σπίτι άρπαξα την φωτογραφική μηχανή. Ανέβηκα στο ποδήλατό μου και με τις πιο δυνατές ορθοπεταλιές, ακολούθησα την στράτα να ρθω κοντά της. Τίποτε δεν με σταματούσε, τι αν κι ο δρόμος στέρεψε …..σκαρφάλωσα τα τελευταία μέτρα πράσινου και ήρθα κοντά της. Άνοιξη είναι μια συστάδα ανθισμένες αμυγδαλιές στις πλαγιές πάνω από το Γαλάτσι Μια πινελιά Άνοιξη, ένας Μπλε Ουρανός, ένας Ήλιος και μερικά άνθη Αμυγδαλιάς… Κύλησαν μέχρι την ψυχή και την πότισαν με Εαρινή Αισιοδοξία.


















2 σχόλια:

  1. Υπέροχες οι φωτογραφίες με τις κατάλευκες αμυγδαλιές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ, η Άνοιξη ειναι Πανέμορφη κι Αμυγδαλιά προάγγελος της!!

      Διαγραφή