Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Σπήλαιο



Θα έπρεπε να αρχίσω κανονικά για τις στιγμές της διαδρομής από τον Νέο Πύργο στο Ακρωτήρι της Βασιλίνας στη Λιχάδα. Μα όπως έχω γράψει …. στιγμές συνθέτουν το παζλ των εμπειριών μου, αλλά μερικά κομματάκια κάθε φορά χαρακτηρίζουν την κάθε εξόρμηση. Συνήθως  μια φωτογραφία από την επίτευξη του στόχου (μια κορυφή, ένα χωριό, ένα νησάκι) αποκτάει περίοπτη θέση. Όμως σχεδόν πάντα δίπλα ξεπετάγεται και παίρνει θέση μία εικόνα  που  απροσδόκητα με συγκινεί χωρίς να έχει σχέση με αυτό που είχα «χαράξει» να ζήσω.  Στιγμή…....atraposroute.blogspot.gr Μάλιστα κάθε φορά που ξεκινώ μια μικρή Οδύσσεια αναρωτιέμαι τι θα είναι αυτό που θα εμφανιστεί μπροστά μου και θα με ενθουσιάσει. Αυτή τη φορά λοιπόν το σίγουρό ήταν ότι ένα χάραμα δίπλα στο Φάρο της Βασιλίνας θα με ενθουσίαζε και  τότε ήρθε να προστεθεί,  μετά από λίγα μίλια στην επιστροφή η επίσκεψη στην μικρή σπηλιά κοντά στον Όρμο Κρυφό Λιμάνι*.
 Το παρελθόν μου με το σπήλαιο καταγράφει άλλα δύο περάσματα με το πρώτο τον Αύγουστο του 2009 στην ρότα για τα Λιχαδονήσια και το δεύτερο πέρυσι …… Αν και το περσινό δεν μπορεί να λογίζεται αφού ο πιστός στο ραντεβού του Γραίγος με εμπόδισε να μπω στο εσωτερικό.
Από το 2009 στο 2014  πολλά άλλαξαν, πρώτα το σκαρί μα και ο Ερέτης του, αφού αυτή τη φορά κουβαλούσε γνώση και εμπειρία 5 ετών. Εμπειρία ώστε να μπορέσει να μανουβράρει το σκαρί του, μέχρι η πλώρη του να ακουμπήσει στο ψιλό βότσαλο της μίας από τις δύο μικροσκοπικές παραλίες που σχηματίζονται. Όντως αυτή την εντύπωση έχεις αλλά όταν πια βρεθείς μέσα καταλαβαίνεις, ότι η παραλία είναι ενιαία και ένας βράχος – κολώνα σχηματίζει το χώρισμα που διακρίνεται από έξω.
 Έχοντας σιγουρέψει το καγιάκ ήρθε καιρός να πειραματιστώ. Και εδώ έρχεται η γνώση για τον τρόπο που θα αποτυπώσω μια στιγμή, μια εικόνα και να περιγράψω την ομορφιά του σπηλαίου. Ομορφιά όπου καθώς το λιγοστό φώς τρυπώνει μέσα στο χώρο δίνει απίστευτές αποχρώσεις του Γαλάζιου και συνάμα φλερτάρει με τα τοιχώματα, δίνοντας τους απίστευτες αποχρώσεις του Πράσινου. Και εκεί που λες ότι έχεις ευχαριστηθεί αυτήν την πανδαισία καταλαβαίνεις ότι το όλο σκηνικό απογειώνεται με το φώς από μια μικρή χαραμάδα – τρύπα στην οροφή το σπηλαίου. Χαραμάδα που λες και ο Ηλιάτορας δεν αρκέστηκε από το φώς του που ανακλάται στο νερό και έρχεται μέσα από την είσοδό. Έτσι από κει πάνω στέλνει κατευθείαν από το σώμα του ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του …μια ακτίδα… να έρθει εδώ να ανταμώσει το Γαλάζιο και το Πράσινο.
Έφτασε η στιγμή όμως να προσπαθήσω όλα αυτά να τα  αποτυπώσω σε μερικές εικόνες. Πριν λίγο καιρό η πρώτη κίνηση θα ήταν να ανοίξω το φλάς, μα ακόμα και τώρα είμαι σίγουρος  ότι η προσπάθεια θα ήταν μάταιη πρώτον δεν ήθελα άλλο τεχνητό φως να παραμερίσει την γοητεία του φυσικού και δεύτερον …..το άναμμα του φλάς θα ενοχλούσε τις μερικές δεκάδες νυχτερίδες που βρισκόταν κουρνιασμένες στα πάνω τοιχώματα του σπηλαίου. Έτσι αρωγοί μου έγιναν, τρία γράμματα (HDR) (φωτογράφηση υψηλού δυναμικού εύρους), ένα τρίποδο και αρκετή υπομονή Το αποτέλεσμα λοιπόν πιστεύω βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό που βίωσα σε αυτή τη σπηλιά μέσα στα σπλάχνα του Λίχα.  


 Χάρτες του σημείου από το Google Earth




* Το Σπήλαιο βρίσκεται σε κατά προσέγγιση στίγμα (38° 53.477'Β, 22° 55.598'Α)
μερικές δεκάδες μέτρα από την είσοδο του Όρμου Κρυφό Λιμάνι (αυτή ονομασία υπάρχει σε ναυτικό χάρτη, αν και συναντάται ως Μαραθιά σε γεωδαιτικό χάρτη )
 


 Η εξωτερική άποψη από την επίσκεψη το 2009




 όταν πια βρεθείς μέσα καταλαβαίνεις ότι η παραλία είναι ενιαία και ένας βράχος – κολώνα σχηματίζει το χώρισμα που διακρίνεται από έξω



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου