Σκοτάδι ….Χρώμα

 Σημάδια των καιρών …γκρίζα, θολά....βαρίδια που καταπλακώνουν την  ψυχή  και κάνουν τις ατραπούς μου δύσβατες. Προσπαθώ να στυλώσω τα πόδια μου, να σηκωθώ, να κινηθώ, να φύγω απ την αδράνεια που με κατασπαράζει. Έτσι αν και συχνά το παραμελώ,  αυτή   εδώ η μικρή γωνιά του διαδικτύου,  αυτή η Ατραπός,  ξέρω ότι είναι το αποκούμπι μου. Nα επικοινωνήσω μαζί σας, με χρώμα να μοιραστώ τους λόγους, τις αφορμές για να φύγω …να φύγουμε μακριά από την θλίψη το σκοτάδι. Και είναι παράξενο που αυτό  το σκοτάδι εκμεταλλεύομαι εδώ και λίγο καιρό.  Προσπαθώ να το κάνω φίλο γιατί μαθαίνω σιγά σιγά ότι κρύβει μέσα του ακόμα και αυτό…. χρώμα …  πολλές φορές ελάχιστο αλλά αρκετό ώστε να σε κρατήσει ζωντανό μέχρι να έρθει η Ανατολή.  Διάλεξα λοιπόν την μικρή παραλία πίσω  (δυτικά) από την Νησιώτισσα και μέσα στην νύχτα βρήκα παρηγοριά εκεί στο μικρό εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας. Πάνω από την χάρη της με παρηγόρησε το φεγγάρι και καθώς κούρνιαζε στην δύση,  ένας αστερισμός ήρθε να σταθεί  και να μου δώσει το χρώμα, την ελπίδα, την χαρά,  μέχρι το χάραμα να  έρθει να με αγκαλιάσει και ο Ήλιος ο Πρώτος να μου δώσει την δύναμη για ακόμα μια φορά, να σταθώ όρθιος….. να μην λυγίσω….. να ελπίζω.

  μέχρι το χάραμα να  έρθει να με αγκαλιάσει και ο Ήλιος ο Πρώτος να μου δώσει την δύναμη για ακόμα μια φορά, να σταθώ όρθιος….. να μην λυγίσω….. να ελπίζω.