Αγναντεύοντας τον ...Λίχα

   Εμείς οι Έλληνες από τα βάθη του χρόνου μέχρι και σήμερα φλερτάρουμε πολλές φορές με την ζήλια, την απιστία, τις δολοπλοκίες, την εκδίκηση, που σαν μαριονέτες από νήματα ελέγχονται, από αυτό που μόνο η ελληνική γλώσσα αποδίδει τέλεια, …ΕΡΩΣ. Τη σχέση έχουν τώρα, να στριφογυρίζουν αυτά στο μυαλό μου, ανεβαίνοντας πάνω από τα Γιάλτρα, κατευθυνόμενος δυτικά; .....απλά έχω βάλει πορεία για να σταθώ πάνω από τον τόπο του συμβάντος!!!. Υπομονή υπάρχει αρκετή πορεία μέχρι εκεί........

   Αφού για άλλη μια φορά υπνωτισμένος έχω σταθεί να απολαύσω το ξημέρωμα, και εγώ μπλέκομαι στα νήματα !! και μουρμουρίζω για απιστία., προδοσία.... θα αναλογιστείτε που είναι...ο Έρως; ...αυτός έχει για μένα την μορφή των αχτίνων του ήλιου που σήμερα εκτός από το όμορφο πορτοκαλί που έστρωσε πάνω από τα Γιάλτρα, την θάλασσα από κάτω, μέχρι την Αιδηψό, αποφάσισε πριν ξεμυτίσει πάνω από το Τελέθριο, να κρυφτεί στα μολυβένια σύννεφα.!!Δεν πειράζει αυτή τη φορά συνεχίζω  με την απουσία του  και ανηφορίζω σιγά σιγά, αφήνοντας στο αριστερό μου χέρι  το εκκλησάκι των Ταξιαρχών.

Ξημερώματα πάνω απο τα Γιάλτρα

   Πριν μπω στο όμορφο πευκοδάσος μεταξύ της Κακής Πυκναριάς (573 μ) και της Ξεροσουβάλας (738 μ.), την λίγο κακή μου διάθεσή έρχεται να φτιάξει η παρηγορήτρα Θάλασσα. Η “παρηγοριά” παίρνει την μορφή του πανέμορφου απάνεμου όρμου  των Γιάλτρων που το πράσινο έχει αγκαλιάσει σφικτά ένα ελάχιστο κομμάτι του Γαλάζιου. Εκεί κάτω το σμίξιμο το χρωμάτων απαντάει στο όνομα Ηρεμία.

Ο όρμος των Γιαλτρων

  Βαδίζω ανάμεσα στα πεύκα ακολουθώντας τον χωματόδρομο και για πολλοστή φορά η γνωστή συνάντηση!!!!. Αφού πάντα θα με προϋπαντήσει το ανήσυχο βλέμμα κάποιου λαγωνικού, αμέσως μετά εμφανίζονται και μια παρέα κυνηγών Αυτοί οι ιδιότυποι συνοδοιπόροι μου, σχεδόν σε όλα τα βουνά και τα λαγκάδια που έχω βρεθεί καλημερίζοντας τους, θα μου κάνουν την ίδια ερώτηση...το όπλο σου που είναι; Χαμογελώντας... τελετουργικά πια σηκώνω τη φωτογραφική μηχανή και «Παρουσιάζω τα όπλα». Όπως πάντα αφού ακολουθεί ο καθένας το δρόμο του, εγώ περπατώντας αναλογίζομαι, τι είναι αυτό που έμενα με κάνει πάντα τον παράξενο σε αυτήν την συνάντηση!!!

Προφήτης Ηλίας

 Πέρασαν περίπου 3 ώρες και βρίσκομαι στην βάση του Προφήτη Ηλία. Η πλαγιά του έχει καεί από πυρκαγιά πριν μερικά χρονιά, αλλά η φύση και ο χρόνος έχουν κάνει καλά την δουλειά τους και ήδη οι πράσινες τούφες από τα νεαρά πεύκα έχουν ξεπεταχτεί. Λίγο ανάβαση και βρίσκομαι στην γεμάτη από Κεραίες – Αναμεταδότες Κορυφή του Προφήτη Ηλία. Το ότι πήρε το όνομα του η κορυφή εννοείτε ότι υπάρχει και κάποιο ξωκλήσι …εδώ είναι τα δύσκολα ..ο επισκέπτης θα χρειαστεί αρκετά λεπτά να ξεχωρίσει το όμορφο ξωκλήσι ανάμεσα στους άσχημους εκπροσώπους της Τεχνολογίας.  Όσο για αυτόν που θα θελήσει να το αποθανατίσει με την φωτογραφική μηχανή, θα τα βρει σκούρα, για  να απομονώσει στο κάδρο το εκκλησάκι χωρίς να μην ξεπετάγεται κάποιος μεταλλικός ιστός ή κάποιο κακόγουστο κτήριο. Ακόμα και ο χαρακτηριστικός ήχος του ανέμου, που κυριαρχεί σε τέτοιες κορυφές, καταπλακώνεται από την ηχορύπανση των Μηχανημάτων. Τέλος πάντων και για κάτι άλλο ήρθα εδώ και στέκομαι μπροστά από τον Μεγάλο σκουριασμένο σταυρό αφήνοντας πίσω μου αυτό το μεταλλικό  συνονθύλευμα

 Η θέα από το σημείο (εάν και ο καιρός δεν βοηθάει αρκετά σήμερα ) είναι καταπληκτική με το χωριό της Λιχάδας στις παρυφές του βουνού, και ένας όμορφος κάμπος πιο κάτω να έρχεται να συναντήσει την θάλασσα σχηματίζοντας δύο όμορφα ακρωτήρια. Βόρειο ανατολικά της Βασιλίνας

Ο φάρος της Βασιλίνας

με το χαρακτηριστικό φάρο και μπροστά ακριβώς το Κήναιο που φαίνεται σαν να σπρώχνει τα νερά του Βόρειου Ευβοϊκού για να σχηματίσουν τον Μαλιακό κόλπο στο βάθος.

 Σας είχα υποσχεθεί μια ιστορία γεμάτη απιστία  και ζήλια…….η προσεκτική ανάγνωση της μυθολογίας είναι γεμάτη από αυτά …Σαν γνήσιος Έλληνας ένας διάσημος πρόγονός μας εν ονόματι Ηρακλής εκτός από πολλούς Άθλους είχε κάνει και πολλές ερωτικές κατακτήσεις, αυτό σίγουρα ενόχλησε την γυναίκα του με το όνομα Διηάνειρα.  Η γλυκύτατη αυτή Ελληνίδα μόλις έμαθε ότι άντρας της την απάτησε με την Ιόλη φρόντισε να τον εκδικηθεί  στέλνοντας του έναν δηλητηριασμένο Μανδύα, που όταν τον φόρεσε άρχισε να σφαδάζει από τους πόνους. Στην ιστορία προστίθεται και ο άτυχος Λίχας που μετέφερε αυτό το «δώρο» στον Ηρακλή. Υποφέροντας από φρικτούς πόνους ο Ηρακλής νόμιζε ότι δράστης ήταν ο καημένος ο Λίχας ….τον έπιασε από το πόδι και τον πέταξε  μπροστά από το Ακρωτήριο Κήναιο. Από το σώμα σχηματίστηκαν κατά την μυθολογία  τα πανέμορφα νησάκια μπροστά από το ακρωτήρι (Λιχαδονήσια) . Για αυτό στέκομαι εδώ πάνω, για να θαυμάσω αυτήν την πανέμορφη τοποθεσία που οφείλει την ονομασία της στον Λίχα, το παλικάρι που βρέθηκε κατά λάθος μπλεγμένος στα νήματα και τα τερτίπια του Έρωτα. http://www.tirins.gr/myth12.htm  Αυτό που σίγουρα θα τον παρηγορούσε τώρα, είναι το γεγονός ότι το όνομα του σηματοδοτεί  μια από τις ομορφότερες τοποθεσίες αυτού του τόπου, και είμαι σε θέση να το προσυπογράψω γιατί έχω περιηγηθεί με Καγιάκ γύρω και πάνω  στο «κεφάλι του» (Νήσος Στρογγυλή), έχω κατασκηνώσει στις υπέροχες μικρές παραλίες στα νησάκια που σχηματίζουν το «σώμα του»  και τα τελευταία χρόνια έχουν κατοίκους μεσογειακές φώκιες,   στη μεγαλύτερη νησίδα  (Μονολιά) έχω γευτεί στην παραλία της με τον γιο μου το καλύτερο Σουβλάκι. http://www.lichadonisia.com/

Όλα τα ωραία που μου έχουν συμβεί εκεί κάτω , ένα ταξιδιάρικο σύννεφο που περνάει πάνω από το χωριό της Λιχάδας μου τα κρύβει και παράλληλα σαν αυλαία μου επισημαίνει την ανάγκη να συνεχίσω προς το δρόμο της επιστροφής.

Το εικόνισμα του Ιωάννη του Προδρόμου

  Κατεβαίνοντας από τον Προφήτη Ηλία κατευθύνομαι από την νότια πλευρά του Κήναιου Όρους (αλλά καλύτερα να το λέμε με το όνομά του Όρος Λιχάδα) για να γυρίσω πίσω στα Γιάλτρα. Στο εικόνισμα του Ιωάννη του Προδρόμου με πιάνει μια ανησυχία ….τι θα συναντήσω μπροστά μου σε σχέση με την πυρκαγιά το 2009 που είχε κατακάψει την πλαγιά πάνω από το Γρεγολίμανο;

Ευτυχώς στο οροπέδιο μεταξύ  της Ξεροσουβάλας (738 μ.) και τη Χούνη (620 μ.) οι γλώσσες της φωτιάς δεν έφτασαν και η επιστροφή μου γίνετε πάλι μέσα από ένα πανέμορφο πευκόδασος, που η ηλικία των δέντρων μαρτυρεί ότι και στο λίγο πιο μακρύ παρελθόν η πύρινη λαίλαπα είχε κάνει την επίσκεψή της. Μια ωραία τοποθεσία στα μέσα τις διαδρομής είναι το ξέφωτο με το εικόνισμα του Αϊ Νικόλα, ιδανικό για ξεκούραση αλλά και σαν πρόταση για εκδρομή στη φύση ή όπως λέμε στα ελληνικά Picnic.

  Φτάνοντας στην άκρη του δάσους, ο δρόμος  αρχίζει να γίνεται κατηφορικός και μπροστά μου απλώνετε ο κόλπος της Αιδηψού με τα Λουτρά σε περίοπτη θέση, και εκεί που ο κόλπος ανταμώνει τον όρμο των Γιάλτρων, σχηματίζετε ένα στενό που στη μία άκρη σε θέση εξώστη στέκονται τα Γιάλτρα.

Αι Νικόλας

 Το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου με τα αμπελοχώραφα δίπλα του σηματοδοτεί και την επικείμενη είσοδο στο χωριό … Εγώ  πριν σταματήσω κάνω τον απολογισμό της διαδρομής, ανοίγω το τεφτέρι του μυαλού μου και αφήνω μέσα έναν ανοιχτό λογαριασμό….επιβάλλεται η επίσκεψη για άλλη μια φορά στην όμορφη άκρη της Βόρειας Εύβοιας, με ανοιχτό καιρό και παρόντα τον Ήλιο, έχει να μου προσφέρει αμέτρητες ακόμα συγκινήσεις. Τα Λιχαδονήσια από κει πάνω θα είναι πανέμορφα με το ήλιο να διαπερνά τα κρυστάλλινα νερά και να δίνει υπέροχες αποχρώσεις Γαλάζιου και πράσινου στη θάλασσα γύρω τους. Ακόμα το εγκαταλειμμένο Παλιοχώρι στα νοτιοανατολικά από τον Προφήτη Ηλία, αλλά και ένα πέρασμα στα σοκάκια του χωριού της Λιχάδας και των Γιάλτρων αξίζει με το παραπάνω το περπάτημα στον τόπο του Λίχα.

Διαδρομή : Wikiloc

Ο ήλιος κριμένος πίσω από το Τελέθριο και τα Γιάλτρα  ξυπνάν

Ηρεμία στον Όρμο των Γιάλτρων

Απάνεμο Λιμάνι

Παγωμένα Χρώματα

Λίγο Χρώμα πριν το ..Γκρίζο των Κεραιών

Μεταλλικό  συνονθύλευμα και... μαζί ο καημένος Αι Λιάς

Ορόσημο

Από την είσοδο της Εκκλησίας

Άκρα Βασιλίνας

Λιχαδονήσια

Λίγες ακτίνες στο νερό

Λιχαδονήσια

Η Λιχάδα (χωριό) (ακρωτήρι) και ..ο Λίχας ξαπλωμένος

Εικόνισμα Αι Νικόλα

Τα Γιάλτρα

Αγ. Νικόλαος

Γιάλτρα ..σε φόντο από Λουτρά Αιδηψού