Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Bailey





Πριν περίπου 70 χρόνια ένας υπάλληλος του Υπουργείου Πολέμου της Μεγάλης Βρετανίας, στον ελεύθερό του χρόνο, του άρεσε να φτιάχνει ομοιώματα γεφυρών και τα δύσκολα εκείνα χρόνια σκέφτηκε να εφαρμόσει τις ιδέες του και στην πραγματικότητα…. Έτσι με την ιδέα του Sir Donald Coleman Bailey,  μια απλή κατασκευή από μεταλλικούς δοκούς και ξύλο,  οι Σύμμαχοι κατάφεραν να γεφυρώσουν  ποταμούς στην κατεστραμμένη Ευρώπη για να δοθεί τέλος στον παραλογισμό του πολέμου που ταλάνισε την δεκαετία του ’40.

   Εκείνη την Δεκαετία,  πόνο καταστροφές και πάθη, στην Ελλάδα τα έβρισκες πάντα σε υπερθετικό βαθμό και αν επικεντρωθείς στο βορειοδυτικό κομμάτι της, εκεί ένα ποτάμι μπορεί να σου «ψιθυρίσει»  την Ιστορία χιλιάδων ψυχών που ο  αχός της μάχης τους βρήκε στις όχθες του. Και  τότε ο ίδιος ο ποταμός Καλαμάς  ανέλαβε  από πάνω στο Καλπάκι μέχρι την Σαγιάδα,  άλλοτε να χωρίσει  και άλλοτε να ενώσει εχθρούς, φίλους ,αδέρφια, συντρόφους …. ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.  Και όταν άρχισε να καταλαγιάζει αυτή  η συμφορά και το ΕΝΩΝΩ άρχισε να δυναμώνει,  πάνω στις όχθες του ποταμού ακούμπησαν τα μεταλλικά πλαίσια των Γεφυρών Bailey αντικαθιστώντας κατεστραμμένες γέφυρες αλλά και τα παραδοσιακά περάσματα - πορθμεία (Λούντρες) .
 Βέβαια ψεγάδια του …ΧΩΡΙΖΩ  εξακολουθούσαν να υπάρχουν …λίγοι από μας ξέρουμε ότι ακόμα για χρόνια στις άκρες των  γεφυρών του Καλαμά υπήρχαν φυλάκια ελέγχου για τον φόβο … του εχθρού από τον ..Βορρά… μετατρέποντας όμως χιλιάδες κατοίκους της παραμεθορίου (Επαρχία Φιλιατών) περιορισμένους στην ίδια τους την χώρα…..
Τέλη Οκτώβρη δίπλα στα ερείπια ενός τέτοιου φυλακίου ….στάθηκα να αντικρίσω την εγκαταλελειμμένη Γέφυρα τύπου  Bailey της Βρυσέλας ….και έκανα την σύντομη διαδρομή …την διέσχισα ….με μερική δόση ρίσκου αφού το ξύλινο κατάστρωμα της έχει εξαφανιστεί αφήνοντας μόνο τα  μεταλλικά πλαίσια να σε χωρίζουν από τα νερά του Καλαμά. Στα μέσα της γέφυρας απόλαυσα τον Θύαμη να κυλάει κάτω από τα πόδια μου και να παίρνει μαζί του το βλέμμα μου προς τα δυτικά, μαζί με τα πλατάνια που άργησαν φέτος να ντυθούν με το φθινοπωρινά τους φύλλα .
 Στο μέταλλο στάθηκα, που λες και η σκουριά το έχει «αγκαλιάσει»  με πινελιές Νοέμβρη και κλείνοντας για λίγο τα μάτια γύρισα δεκάδες φθινόπωρα πίσω ……είδα στην άλλη άκρη της γεφύρας κάποιο όχημα με νυσταγμένα φώτα περιμένοντας ...την δική του σειρά, να διαβεί  την  Bailey και να αντηχήσει ο  χαρακτηριστικός ήχος που άφηναν οι ξύλινες σανίδες στο διάβα των αμέτρητων τροχών που διέσχισαν στο σημείο αυτό τον ποταμό Καλαμά.


Περιήγηση σε 360 Μοίρες 

 
Σύνδεσμος: Γέφυρα Βρυσέλας







                                 Πηγαίνοντας για Ηγουμενίτσα

Ερείπια φύλαξης... αλλοτινών καιρών

λες και η σκουριά το την έχει «αγκαλιάσει»  με πινελιές Νοέμβρη




Η φύση πάντα καταφέρνει να κάλυψη στο τέλος τα έργα του ανθρώπου


                                                                                    το διάβα για Φιλίατες

....τον Θύαμη  απόλαυσα να κυλάει κάτω από τα πόδια μου...

..δίπλα το τσιμέντο αντικατέστησε το μέταλλο....

Η Bailey από την τσιμεντένια γέφυρα



..να σου και η Ντούλκα να «φλερτάρει» μ’ έναν ανθό…











1 σχόλιο: