Λευκάδα

 

  Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνοί, Κάθισμα, ονειρεμένες παραλίες που αναλαμβάνουν να σμίξουν το μπλε του Ιονίου και το γαλάζιο του ουρανού με το πράσινο της ελιάς και του αμπελιού. Από αυτό το σμίξιμο «αναδύετε» το λευκό που περιτριγυρίζει όλο το νησί …

Λευκό  εκεί που το βότσαλο,  το αφρισμένο κύμα  και η ελιά αναμειγνύονται στην  παλέτα και ο Μαΐστρος σε ρόλο πινέλου αποδίδει στον καμβά το υπέροχο τοπίο της Λευκάδας.

  Σε αυτό τον τόπο βρέθηκα για να μαζέψω σαν το μερμήγκι ψυχικά αποθέματα για άλλον ένα απαιτητικό χειμώνα.

  Αυτό το Νησί με πήρε στην αγκάλη του και μου χάρισε την θαλπωρή με μία βόλτα στην παραλία της πόλης, την ώρα που ο ήλιος χανόταν στα δυτικά. Μου πρόσφερε το Νυδρί  με τους υπέροχους Καταρράκτες , αλλά και τη ευκαιρία να ξανοιχτώ από τα  Πριγκηπόνησα μέχρι το Φισκάρδο και το Κιόνι. Την Βασιλική με το τα πολύχρωμα πανιά να γεμίζουν τον όρμο της. Αλλά και τα Σύβοτα με τη απάνεμη ηρεμία τους…

..Την Λευκάδα αφήνω πίσω μου τώρα και  περνώντας το κάστρο της Αγιάς Μαύρας ρίχνω μια ματιά ακόμη στο νησί και καταλαβαίνω απόλυτα πως αυτός ο τόπος μπορεί να γεννήσει τόσους ποιητές…

...Nα σμίγει όπως στον ξάστερο
γιαλό το αγέρι μέσα σου,
που τρίσβαθα ανασαίνει.
Kάτου κοιτάς, κι απ' το βυθό,
καθώς κοιτάς, η ανάσα σου
στο νου βαθιά ανεβαίνει...

Άγγελος Σικελιανός