Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Λιάκουρα, Μίχλα, Μουργκάνα….


Λιάκουρα 2456μ.
   Λιάκουρα, Μίχλα, Μουργκάνα. Ονόματα που με μια πρώτη ματιά δυσκολεύεται κάποιος να βρει ένα κοινό παρανομαστή. Για μένα όμως είναι τοποθεσίες που μέσα σε μία εβδομάδα (5- 12 του Νοέμβρη) αποτυπωθήκαν βαθιά  μέσα στην ψυχή μου. Μιλώντας και λίγο με αριθμούς:  αθροιστικά 5300 μέτρα υψόμετρου, 65 χιλιόμετρα περπάτημα ,  και 27 ώρες περιπλάνησης διεκπεραίωσε το σώμα για να προσφέρει στην ψυχή αμέτρητες αναμνήσεις , άπειρες εμπειρίες και απεριόριστες συγκινήσεις.
Κορυφή πάνω από την Μίχλα
   Τώρα έχοντας γυρίσει πια στην πόλη, καθισμένος μέσα στο διαμέρισμα, κοιτάω έξω από το παράθυρο τις γκρίζες πολυκατοικίες να είναι  «πλακωμένες» από τα μολυβί σύννεφα  και αναπολώ…. το δέος που ένιωσα πάνω στην Λιάκουρα στα 2456 μ. όταν γύρω μου ξεπηδούσαν, πάνω από τα κάτασπρα σύννεφα, οι γύρω κορυφές  και πάσχιζαν να πάρουν θέση στον καταγάλανο ουρανό …. την αγαλλίαση στην Μίχλα να βλέπεις τον Καλαμά να «χαράζει» βαθιά, κάτω από τα σύννεφα, την Θεσπρωτική Γη …το ρίγος πάνω στην Μουργκάνα (1806 μ.) αναλογιζόμενος την Ιστορία που έχει «περιδιαβεί» και «χαράξει» της κορυφές της…..την έκσταση από τη πανδαισία των χρωμάτων που «πλημμυρίζουν» τις πλαγιές της.
Μουργκάνα 1806 μ.
   Αλλά ας κάνω μια προσπάθεια να μετουσιώσω όλα αυτά σε λέξεις και εικόνες.
Έχουμε και λέμε…………..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου