Φθινόπωρο για τα καλά χωρίς τα
καλοκαιρινά ξεσπάσματα του Σεπτεμβρίου και επιτέλους με το σάκο μου στο ώμο και
το μπατόν στο χέρι ξεκίνησα το Νόστο
στην Ελληνική Φύση. Ανέφερα την λέξη επιτέλους γιατί ιδιαίτερα αυτή την χρονιά
με όλα αυτά που περνάμε, λόγω οικονομικής κρίσης, τα «βαρίδια» που με κρατούσαν
στην πόλη ήταν αρκετά να με κάνουν να καθυστερήσω να καταλάβω ότι τις υλικές στερήσεις μπορεί
να τις καταπραΰνει η πνευματική διαύγεια και πόσο μάλιστα η ψυχική γαλήνη που
σου προσφέρει η απόδραση στη Φύση.
 |
| Τρίδεντρο (626μ) |
Με τον καιρό αρκετά φθινοπωρινό το σημείο δεν πρόσφερε αυτή τη φορά αρκετά καλή ορατότητα αλλά το βορειανατολικό αεράκι
και τα υπέροχα καφέ κόκκινα χρώματα, του
δάσους από δρυς που σκεπάζει το Τελέθριο
ήταν αρκετά για να με «ξεκουράσουν» από την ανάβαση. Φτάνοντας αργότερα
στον Άγιο Αθανάσιο και τη Σβάλα τα υπέροχα
χρώματα των βελανιδιών που με είχαν περικυκλώσει πια κατάφεραν σε μικρό χρονικό
διάστημα να μου «εμφυσήσουν» την ηρεμία τους.
 |
| Άγιος Αθανάσιος |
Μοναδική παραφωνία ο ήχος αλυσοπρίονων από τους υλοτόμους (νόμιμοι;;;)
που εφέτος είναι ανησυχητικά πολλοί!!!! Σημάδι των καιρών θα σκεφτείτε αλλά
πρέπει να αναλογιστούμε όλοι πόσο Περιβάλλον είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε στο
βωμό των ανθρώπινων παθών πριν στρέψουμε την Φύση εναντίον μας. Τελικά η Κρίση με κυνηγάει κι εδώ;… όχι δεν το
επιτρέπω και σίγουρα δεν επιτρέπει αυτό
το πανέμορφο δάσος, ένας αποκρουστικός ήχος να «παραγκωνίσει» το γαλήνιο θρόισμα των φύλλων καθώς ο άνεμος
πλέκει τις ριπές του με τα κλαδιά των βελανιδιών. Επιστρέφοντας έχοντας λίγο χρόνο άλλαξα λίγο
την πορεία μου για να επισκεφτώ την Σπηλιώτισσα, (474μ.) την βραχώδη κορυφή
στις παρυφές του Τελέθριου ακριβώς πάνω από τον Ταξιάρχη. Σημείο με εξαιρετική
θέα προς τον δίαυλο Ωρεών αλλά αυτό που ανταμείβει
περισσότερο την επίσκεψη είναι η υπεροχή
εικόνα των γεμάτων συκιές χωραφιών, που απλώνονται μέχρι την Καστανιώτισσα,
και που ο Οκτώβρης έχει αρχίσει γεμίζει
με «κίτρινες πινελιές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου