Ατραπός: Σούρλα - Λαμπανίτσα

Η Χιονίστρα απέναντι μου έχει ακόμα μικρές «ρυτίδες» χιονιού, απόδειξη ότι τον φετινό χειμώνα υπερασπίστηκε επάξια το όνομα της κρατώντας τα λευκά πέπλα της μέχρι την καρδιά της Άνοιξης. Από κάτω της το Χασοβούνι , η Ανεμόραχη, το Γλυστερό, στολισμένες κορυφές με καταπράσινα έλατα, συνθέτουν όλα ένα υπέροχο τοπίο μπροστά μου. Εγώ καθισμένος στο γρασίδι απολαμβάνω αυτές τις εξάρσεις της γης που προσπαθούν να έρθουν κοντά στο μπλε του ουρανού και ακόμα γυρνάνε στο νου μου όλες οι στιγμές που, τα τελευταία 3 χρόνια, βρέθηκα εκεί πάνω. Εάν όμως υπάρχει υποψία νοσταλγίας στην αφήγηση μου θα πρέπει να ομολογήσω ότι η πλάτη μου ακουμπάει σε ένα ορόσημο, που πάνω του η μεταλλική πλάκα έχει καταγεγραμμένο υψόμετρο 1260 μέτρα. Έτσι γεμίζω τα πνευμόνια με δροσερό αέρα …ικανοποίησης… και σκέφτομαι ότι τελικά έφτασα στην τελευταία κορυφή της περιοχής που δεν είχα βρεθεί. Σούρλα ή Τσάβαλο (σύμφωνα με επίσημους χάρτες)

…..όλα έχουν μια αρχή όμως και σήμερα αυτή με γυρίζει 3 ώρες πριν, όταν στάθηκα στο εικόνισμα , εκεί που τελειώνουν οι στροφές τις Πλακωτής προς τα Γιάννενα. Μπροστά μου ο σκοτεινός όγκος της πλαγιάς του Προσήλιου, δεξιά του δρόμου. Σκοτάδι…. αλλά η εικόνα της βραχώδους πλαγιάς με τις διάσπαρτες βελανιδιές ήταν αποτυπωμένη καλά στην μνήμη μου , άλλωστε είχε γίνει αφετηρία για άλλη μια εξόρμηση με στόχο την διάσχιση αυτού το κομματιού, από τα Όρη της Παραμυθιάς

Η κάθετη ανάβαση της πλαγιάς έγινε μέσα στο σκοτάδι και το αμυδρό φώς από τον φακό, άρχισε να δίνει μια περίεργη γοητεία στο τοπίο. Φως και Ήχος ανακατεύονται ανάμεσα στις βελανιδιές. Κάθε κορμός από αυτά τα επιβλητικά δέντρα είναι και ένα αποκούμπι για μια «ανάσα» ξεκούρασης, κάθε θρόισμα ένα κάλεσμα προς τα πάνω και καθώς ο άνεμος περνάει ανάμεσα από τα κλαδιά «ξετινάζει» από πάνω τους το σκοτάδι, για να κουρνιάξουν τα πρώτα ψήγματα Αυγής.

Τελευταίο βήμα μετά από 700 μ. και βρέθηκα στην κορυφογραμμή ακριβώς την στιγμή της ημέρας με την οποία είμαι «ερωτευμένος». Όλα τα βουνά ανατολικά στο απόγειό τους σχίζονται από μια πορτοκαλί γραμμή και η Ανατολή είναι έτοιμη να χιμήξει από πίσω τους. Ακολουθώντας πορεία νότια βρήκα το ορόσημο που υποδεικνύει και την θέση για μια στάση…αλλά και την πρώτη από της κορυφές (Προσήλιο 1115 μ.), που συνθέτουν αυτήν την όμορφη βραχώδη οροσειρά.

Προσήλιο 1115μ

Από δω αρχίζουν να υψώνονται επιβλητικές κορυφές και παίρνοντας ονόματα όπως Σταυρός, Μουσίτσα, Μοναστήρι θα φτάσουν μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και τότε κάτω από το επιβλητικό «βλέμμα» της Χιονίστρας θα χαμηλώσουν και θα συναντήσουν το όμορφο οικισμό της Παλιάς Σέλλιανης (Αγία Μαύρα). Την ίδια «βόλτα» κάνει τώρα και ο ήλιος καθώς άρχισε να τις φωτίζει σιγά σιγά.

Εγώ κατεβαίνοντας βρήκα την στέρνα ακριβώς στον αυχένα πριν τον Σταυρό και …από κει και πέρα ….η ομορφιά έχει απόχρωση πια….. πράσινη …η ομορφιά είναι Έλατο….διαδρομή μέσα σε ένα ελατοδάσος ήταν από εδώ και πέρα και ακολουθώντας τον χωματόδρομο στάθηκα στην διασταύρωση (Κορομηλιά)… ακριβώς δίπλα στο λάκκο …… και αντίκρισα την καταπράσινη πλευρά της Σούρλας. Στη βάση της βρισκόταν η τοποθεσία που σημειώνεται ως Χωραφιές…. αλλά εκεί κάτω όλα έχουν αποτυπωμένο το όνομα των Τζωρτζαίων… τα δύο σπίτια…. το εικόνισμα πιο πριν…έτσι θα σεβαστώ την άποψή τους ότι εκεί κάτω από τη Σούρλα τα πανέμορφα κλιμακωτά χωράφια με τους μικρούς λάκκους νερού είναι το Βασάνι….όπως και να έχει το Βασάνι ή οι Χωραφιές με συνεπήραν ….καθήμενος δίπλα σε έναν λάκκο… μέσα του είδα τον πρωινό ήλιο και δίπλα του η Σούρλα καθρεπτιζόταν στολισμένη με τα πράσινα κάλλη της …και περιμένοντας να πάρω μια ανάσα από την απίστευτη ομορφιά του τοπίου τότε μου κόπηκε ξανά καθώς γυρνώντας το βλέμμα μου αντίκρισα το σπίτι του Θανάση Τζώρτζη …Φύση και Άνθρωπος εναρμονισμένοι σε μία ονειρεμένη εικόνα…..

Εάν κάποιος θέλει να δει και να μελετήσει την διαρρύθμιση και την αρχιτεκτονική των σπιτιών αυτού του κομματιού τις Ηπείρου ….μπορεί να απολαύσει αυτό το οίκημα …βέβαια είναι πια εγκαταλειμμένο αλλά ακόμα κράτα την φιλοσοφία της διαρρύθμισης του χώρου που έζησαν και μεγάλωσαν οι πρόγονοί μας…..

…ο δρόμος πια άρχισε να γίνετε ανηφορικός και κάποια στιγμή μπροστά μου εμφανίστηκε η Χιονίστρα….αφού στο Σέλωμα της Σούρλας προς τα νότια μπορείς να αγναντέψεις τις κορυφές της

…από εδώ όμως ένιωσα και ένα κάλεσμα στα αριστερά μου…ένα κάλεσμα από τα μεγάλα έλατα που με παρακινούσαν να μπω ανάμεσα τους …και μου «έταξαν» ότι θα με οδηγήσουν πάνω στην κορυφή του βουνού που σκεπάζουν ….ανάμεσα στους κορμούς τους βρέθηκα να ακούω τον συριγμό που κάνει άνεμος προσπαθώντας να περάσει από μέσα τους….αυτά τα έλατα παραμέρισαν για λίγο αφήνοντας με σ’ ένα άνοιγμα ……Άνοιξης……. κάθε λογιών λουλούδια έφτιαχναν ένα χιλιόχρωμο εαρινό χαλί …και δεν άντεξα στο πειρασμό να ξαπλώσω πάνω του…..ξεκούραση ψυχής….ένας καταγάλανος ουρανός πάνω μου, έλατα γύρο, και εκατοντάδες λουλούδια να με «αγκαλιάζουν»….

Ο στόχος όμως είναι 400 μέτρα πιο πάνω και έτσι άρχισα την ανάβαση με τα έλατα πάλι για συντροφιά …βλέποντας παράλληλα με πικρία την νότια πλαγιά που είχε καεί πριν 5 χρόνια...Τα τελευταία έλατα με παρέδωσαν στα γυμνά βράχια πριν την κορυφή …και τελικά βρέθηκα δω ακουμπισμένος στο ορόσημο ……

Πέρασαν μπροστά μου όλες οι συγκινήσεις των προηγούμενων ωρών …..εδώ περνάνε και οι συγκινήσεις από κάθε ορόσημο και κορυφή που στάθηκα στα γύρο βουνά τα τελευταία χρόνια …εδώ με πιάνει και η ανυπομονησία να ακολουθήσω τον δρόμο που θα με φέρει εκεί….που το Γλυστερό κάνει το έλατο, γυμνό γκρεμνό …. πέφτει απότομα και έρχεται να «προσκυνήσει» στην Πανήγια (Ι.Ν. Κοίμησης της Θεοτόκου) …..

…. κατεβαίνω την πλαγιά της Σούρλας και τα έλατα ξανά αναλαμβάνουν να με οδηγήσουν πίσω στο σέλωμα του βουνού ….με συντροφεύουν σε όλη την διαδρομή κατηφορίζοντας πρώτα προς εκεί που τα δικά μου κιτάπια (χάρτης Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού) ονομάζουν Βασάνι και αμέσως μετά ανηφορίζω μαζί τους προς το Μπουρλιό (1000μ) και στη μεγάλη στροφή προς τα νότια σταματώ…. το Γλιστερό ήταν μπροστά μου και η καρδιά μου ….σκίρτησε…. εκεί κάτω είναι ο Τόπος μου , εκει κάτω είναι η Λαμπανίτσα.

….εαν απολαύσεις και το τοπίο γύρω της θα την «πεις» και Ελαταριά….τον τόπο μου δεν χορταίνω να απολαμβάνω ….και δεν ακολουθώ τον δρόμο προς το σπίτι του Βενέτη έως τον Αι Θανάση. Προσεκτικά κατεβαίνω την απότομη βραχώδη πλαγιά πάνω ακριβώς από το Αϊ Νικόλα ….απολαμβάνω δεξιά και αριστερά μου την ομορφιά ….ζηλεύω τα μποστάνια αυτών που έχουν την «ευτυχία» να μένουν εδώ και νιώθουν τη πρωινή δροσερή αύρα από τα έλατα και την ζεστασιά του Ήλιου μόλις ξεπετάγεται ανάμεσα από της κορυφές….

…..καιρός να ξαποστάσω στην βρύση κάτω από την Πανήγια ….θα ξεδιψάσουν τα χείλη μου με το παγωμένο νερό…..ξεδίψασε και η ψυχή μου … με τις συγκινήσεις που στο πρώτο φώς πάνω από την Πλακωτή τις βρήκα ….γύρω μου πάνω στη Σούρλα τις απόλαυσα….και έγιναν γάργαρο δροσερό νερό εδώ στην Λαμπανίτσα…..

Διαδρομή Wikiloc

Περιήγηση 360 μοιρών:

Σούρλα 1260μ in greece

Λαμπανίτσα in greece