Πρωινή ...ψαριά

  Ανατολή Ηλίου......αυτή η “έκρηξη” φωτός που πάντα με γοητεύει, μάλλον γιατί με παραπέμπει στο πρώτο φώς που αντίκρισα την στιγμή που γεννήθηκα ...εκείνο το φως που αμέσως συνοδεύτηκε από το χάδι και την αγκαλιά της Μητέρας ....τώρα η Φύση έχει το ρόλο της Μάνας που με αγκαλιάζει με τις ομορφιές της και την οικειότητα των χρωμάτων που της προσφέρει η Αυγή......

Θα μπορούσα να περιγράψω ένα προς ένα (γιατί είναι μοναδικά) τα πρωινά που έχω σταθεί να απολαύσω το αντάμωμα του Πρώτου Ήλιου με την Μητέρα Φύση.

 Τώρα θα σταθώ μόνο σε κάτι ...που παρεμβάλετε.

 Πολλές φορές καθώς οι πρώτες ακτίνες ταξιδεύουν προς το βλέμμα, συναντούν ψυχές, τοπία, αντικείμενα και τους χαρίζουν ονειρεμένη όψη. Αυτή την όψη απολαμβάνω και συνοδεύετε με περίσσια χαρά εάν αυτό το απειροελάχιστο στιγμιότυπο καταφέρω μέσα από μια φωτογραφία να το μοιραστώ μαζί σας.

   Ένα ψαροκάικο κατάφερα να αιχμαλωτίσω την ώρα που η Καλημέρα πέρασε από πάνω του και με άφησε εκστασιασμένο από το μεγαλείο της στιγμής....Το σκαρί του απόκτησε μια πορφυρή αύρα ...... η στάση του ψαρά, καθώς μαζεύει τα δίχτυα και καθρεπτίζεται μαζί με το ήλιο στο νερό....ο καθισμένος σύντροφος του που στωικά παρακολουθεί  την συγκομιδή.....

  Εδώ... έξω από το Λιμανάκι του Νέου Πύργου....σε απόλυτη συζυγία ο Ήλιος πίσω από τους Ωρεούς συνάντησε ένα Καΐκι και... μαζί ταξίδεψαν μέχρι το βλέμμα και την καρδιά μου....